Zondag 23 juni: twaalfde zondag door het jaar B

19 jun Zondag 23 juni: twaalfde zondag door het jaar B

In de stilte na de storm….

                                                                                                                                                     Marcus 4, 35-41

Televisiebeelden van zware overstromingen en wateroverlast in binnen- en buitenland zijn steeds schokkend en aangrijpend. Men mag nog zoveel ondernemen om dergelijke situaties te voorkomen, doch meestal moet men machteloos toezien hoe hele streken overstroomd worden. De kracht van het water die de mens in bepaalde gevallen kan aanwenden als energiebron, wordt hier ervaren als een bedreiging, als iets dat alle leven vernietigt. Hoeft het ons te verwonderen dat de bijbelse mens de watermassa van de zee gelijkstelde met chaos en dood. Het eerste wat God deed bij de schepping was de wateren tot bedaren brengen en hun leven vernietigende kracht aan banden leggen. Daartegenover staat het ‘water’ als symbool van zuiverheid. Je vindt het terug in de verschillende godsdiensten, waar rituele wassingen en onderdompeling aangewend worden om de innerlijke reinheid van de mens af te smeken. Dood en leven, bedreiging en redding, duisternis en helderheid: al deze aspecten zitten in dit éne natuurelement.

Het verhaal over het stillen van de storm bevat een gelijkaardige dubbele ervaring: enerzijds voelen de leerlingen zich bedreigd door het onstuimige water dat hen omringt en anderzijds is er Jezus’ indrukwekkende tussenkomst, die alles tot rust brengt. Hun angst om te vergaan groeit uit tot een verbazing om wat hun Meester vermag. Bedreiging en redding zijn voor hen twee facetten van één gebeuren. Zijn dit geen realiteiten die zich ook afspelen in ons eigen leven? Omstandigheden kunnen het gewone van elke dag plots overhoop gooien, een toevallig iets maakt ons gelukkig. Mensen zijn voor elkaar soms vernietigend en anderzijds leef je slechts ten volle dankzij anderen. Dit heen en weer geslingerd worden tussen positieve en negatieve ervaringen heeft veel weg van een storm, waarin we soms dreigen te vergaan. Jezus’ boodschap van vandaag neemt dit niet weg, maar wel laat Hij én zijn leerlingen én ons nogmaals aanvoelen dat heel zijn zending, dat heel het geloof in de Vader en in Hem gericht is op innerlijke rust, op harmonie en eenheid, ondanks en te midden van alles wat ons bedreigt.

Wat belooft Jezus ons vandaag? Wel dat Hij midden de storm met de mensen gaat staan, zoals het verhaal ons illustreert. Dat Hij de mens niet behoedt voor alle lijden, maar in alle lijden. Hij geeft de mens kracht om te dragen wat moet. Bij elke deur die dichtgaat, maakt Hij een venster open…

Padre Nikolaas Devynck osb
Infra Antenne Noord 
Sint-Kruis-Brugge

Marcus 4:35-41

Het Woord van God

Op een dag tegen het vallen van de avond sprak Jezus tot zijn leerlingen: ‘Laten we oversteken.’ Zij stuurden het volk weg en namen Hem mee zoals Hij daar in de boot zat; andere boten begeleidden Hem. Er stak een hevige storm op en de golven sloegen over de boot zodat hij al vol liep. Intussen lag Hij aan de achtersteven op het kussen te slapen. Ze maakten Hem wakker en zeiden Hem: ‘Meester, raakt het U niet dat wij vergaan?’ Hij stond op, richtte zich met een dwingend woord tot de wind en sprak tot het water: ‘Zwijg stil!‘ De wind ging liggen en het werd volmaakt stil. Hij sprak tot hen: ‘Waarom zijt gij zo bang? Hoe is het mogelijk dat ge nog geen geloof bezit?’ Zij werden door een grote vrees bevangen en vroegen elkaar: ‘Wie is Hij toch, dat zelfs wind en water Hem gehoorzamen?’