Zondag 16 juni 2024: 11de zondag door het jaar

13 jun Zondag 16 juni 2024: 11de zondag door het jaar

Groei vergt tijd                     

                                                                                                           Marcus 4, 26-34

Als je rondom jou kijkt en je ziet met welk een overvloed de natuur zich voorbereidt op de zomer, dan kan dit een mens met verwondering raken. Een onzichtbare kracht zet alles in groei en bloei. Wie of wat staat hiervan aan de oorsprong? Soms merk je iets dergelijks bij mensen en dan spreek je van doorzettingsvermogen, levenskracht. Vanwaar komt die energie?

Het evangelie spreekt ons over de groeikracht die een zaad doet opschieten of een mosterdzaadje laat uitgroeien tot één van de grootste tuingewassen. De rol van de mens is hierbij vrij gering. De boer zaait alleen. Met een breed gebaar strooit hij het zaad op de akker, in het geloof dat het zal kiemen en opschieten tot de oogsttijd is aangebroken. Pas dan komt hij opnieuw tussen en slaat de sikkel in de vruchten van de aarde. Het hele groeiproces gebeurt buiten hem om. Hij slaap en staat op en ondertussen schiet het zaad wortel.

Met beelden uit het gewone leven probeert Jezus mensen te doen nadenken en laat Hij hen ook iets aanvoelen van het verrassend nieuwe dat in Hem en met Hem is begonnen. Zij staan eveneens te midden van een soort ‘lente’ namelijk een frisse doorbraak van Gods Koninkrijk. De parabel van het zaad drukt goed de spanning uit waarin wij als gelovigen dag in dag uit leven: enerzijds hebben wij een eigen verantwoordelijkheid en moeten wij ons ten volle inzetten voor het geluk van onszelf en anderen, doch anderzijds is er Gods scheppende aanwezigheid vandaag, waaraan wij ons moeten, of liever mogen toevertrouwen. Uit eigen kracht kan de mens veel, maar niet alles. Het eerste hebben wij, in onze moderne tijd, goed begrepen. Het tweede zijn we wat vergeten. Wij zijn geneigd om God uit ons dagdagelijkse leven te plaatsen en daarom durven we nog onvoldoende op Hem rekenen. In de parabel is het zaaien van de boer

belangrijk, doch alle aandacht gaat naar de groeikracht die het zaad zelf in zich draagt. Hoe beleefd je nu deze spanning, zonder te vervallen in over-activiteit of passiviteit? Geloven dat God de Schepper is, houdt in dat wij van Hem komen. Hij draagt zorg. Hij staat naast je, gaat je voor, voltooit wat je begint, laat kiemen en wortel schieten wat jij zaait.

Maar er is meer tijd en geduld nodig. Geduld kan je niet veroveren, je moet geduldig worden en je leert het in het doen van kleine dingen. En die kleine dingen zijn precies die mosterdzaadjes. De énige vraag naar jou toe is: zaait jij ze wel?

Padre Nikolaas Devynck o.s.
Infra Antenne Noord
Sint-Kruis - Brugge

Marcus 4:26-34
Het Woord van God

In die tijd zei Jezus tot de menigte: ‘Het gaat met het rijk Gods als met een man die zijn land bezaait; hij slaapt en staat op, ’s nachts en overdag, en onderwijl kiemt het zaad en schiet op, maar hij weet niet hoe. Uit eigen kracht brengt de aarde vruchten voort, eerst de groene halm, dan de aar, dan het volgroeide graan in de aar. Zodra de vrucht het toelaat, slaat hij er de sikkel in, want het is tijd voor de oogst.’

En verder: ‘Welke vergelijking kunnen we vinden voor het rijk Gods en in welke gelijkenis zullen we het voorstel­len?
Het lijkt op een mosterdzaadje. Wanneer dat gezaaid wordt in de grond, is het wel het allerkleinste zaadje op aarde; maar eenmaal gezaaid, schiet het op en wordt groter dan alle tuingewassen, en het krijgt grote takken, zodat de vogels in zijn schaduw kunnen nestelen.’
In vele dergelijke gelijkenis­sen verkondigde Hij hun zijn leer op de wijze die zij konden verstaan. Anders dan in gelijkenissen sprak Hij niet tot hen, maar eenmaal met zijn leerlingen alleen, gaf Hij van alles uitleg.