Zondag 2 april: Palmzondag

29 mrt Zondag 2 april: Palmzondag

Passie-en Palmzondag

                                   Jezus heeft het bestaan van een slaaf op zich genomen.

                                                                                                                       Mt. 21, 1-11.

Deze zondag heeft een aparte kleur binnen het geheel van de veertigdagentijd. Het is niet alleen de laatste vóór Pasen, het is tevens de deur waarlangs wij de Goede Week binnenstappen. Alvorens dit te doen, blijven we nog even staan op de drempel. De eucharistieviering begint vandaag op een ongewone manier. Met palmtakken in de hand bezingen wij Jezus’ koningschap en beluisteren wij nadien het verhaal over zijn intocht in Jeruzalem. Zijn ‘aankomst’ in de heilige stad is beladen met ironie en symboliek. Uiterlijk verwelkomt zij haar Messias met gejubel. Zij richt voor Hem als het ware een triomfboog op en bezorgt Hem een enthousiast onthaal. Doch achter de schermen is het doodsvonnis reeds geveld. Het gelijk van de hogepriesters en de Farizeeën staat al lang vast, alleen zoeken ze nog een gepaste aanleiding om hun tegenstander te beschuldigen.

Hoe reageert Jezus hierop? Je hebt de indruk dat Hij het gejuich aan zich laat voorbijgaan. Hij heeft dit succes niet nodig en voorvoelt de dubbelheid die erachter steekt. Toch grijpt Hij ook deze kans aan om duidelijk te maken wat Hij bedoelt. De aard van zijn koningschap verschilt grondig van wat de mensen meestal van een vorst verwachten. Hij streeft geen macht na. Hij treedt niet op als een heerser, maar als een dienaar, als een man van vrede, van verzoening en gerechtigheid. De ezelin waarop Hij de stad binnenrijdt, symboliseert de eigen invulling die Hij aan het messiasschap geeft. Het is een teken van tegenspraak, te midden van zoveel uiterlijk vertoon. Straks wordt Hij zelf, wanneer Hij, ofschoon onschuldig, als een misdadiger gekruisigd wordt. De prachtige Christushymne van Paulus verwoordt deze paradox nog sterker: ‘Jezus heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkheid met God” (Fil. 2, 6). Hij heeft geen groots rijk willen vestigen. Hij wou geen volksleider of geen stichter van een nieuwe godsdienst worden. Zijn eerste zorg ging uit naar de mens in al zijn kwetsbaarheid en zondigheid, aan wie Hij de liefde van zijn Vader wou bekendmaken. Met dit doel voor ogen heeft Hij zichzelf ontledigd en het bestaan van een slaaf op zich genomen (Fil 2, 7).

Met Palmzondag staan wij ook op de drempel van de Goede Week. Het getuigenis dat Jezus ons nalaat, is ingrijpend, bijna onverdraaglijk. Hij geeft blijk van een uiterste beheersing en een grote innerlijke sterkte. Wij voelen ons klein, wanneer we kijken naar onszelf en naar onze povere menselijke gegevenheid. Paulus doet in zijn Christushymne een oproep om te ‘groeien’ in Jezus’ gezindheid. Hij vraagt dat hartelijkheid en mededogen, samenhorigheid en liefde tot de naaste het leven van de gelovigen zouden kenmerken. Is dit niet wat men verderop zelfontlediging noemt?

Padre Nikolaas Devynck o.s.b.

Infra Antenne Noord

Sint-Kruis – Brugge