Zondag 12 maart: derde zondag in de veertigdagentijd

08 mrt Zondag 12 maart: derde zondag in de veertigdagentijd

De weg naar je beste ‘ik’.

                                                                                               Joh 4, 5-42

Het leven wordt vaak vergeleken met een ‘weg’. Het is een veelzeggend beeld, waar aan mensen nogal eens een verschillende inhoud geven. Volgens sommigen is het een tocht zonder eindbestemming, anderen dromen van een snelbaan naar het geluk of zien eerder iets in een hobbelige baan met kronkels en oneffenheden. ‘Op weg’ zijn we in elk geval. We groeien en worden mens, we proberen iets te realiseren, we maken plannen voor de toekomst. Op het ritme van de seizoenen, van dag en nacht gaan we vooruit.

De veertigdagentijd symboliseert een soort weg: deze van ons gelovig-zijn. Ook hier is groei noodzakelijk. Christen ben je nooit ten volle, je moet het telkens weer worden en het is goed dat bepaalde tijdstippen van het jaar je daartoe meer uitnodigen dan andere. De drie komende zondagen volgen wij de doopleerlingen uit de eerste kerktijd in hun voorbereiding op het doopsel tijdens de paasnacht. Met hen beluisteren we het gelovig getuigenis van concrete mensen, die ons laten delen in hun innerlijke groei: de Samaritaanse, de blindgeborene, Martha en Maria. In heel verschillende omstandigheden wordt hen dezelfde vraag gesteld: geloof je? Hun antwoord is ‘ja’. de vrouw gaat getuigen bij haar stadsgenoten, de blinde neemt het op voor Jezus bij de joodse leiders en de beide zussen van Lazarus vertrouwen hun dode broer aan de Heer toe. Hun oproep is duidelijk: groeien in geloof kàn je, al doende en al levende.

De Samaritaanse komt niet alleen water putten, veeleer is zij op zoek naar ‘leven’, naar vaste grond onder haar voeten. Tot nog toe had ze tevergeefs gezocht, maar ondanks mislukkingen was de openheid toch gebleven. Noch de levensomstandigheden, noch haar houding en reacties hadden haar hart afgesloten. Daarom kon zij de mooie weg van het geloof gaan, totdat die weg uitmondde bij Jezus. In deze man mocht zij zoveel ontdekken dat haar leven vulde: aanvaarding, vergeving, liefde. In een van zijn boeken schrijft Henri Nouwen: “het is in het huis van genezing dat we onze wonden durven prijsgeven”. Dit heeft deze vrouw ervaren. Dit heeft haar doen openbloeien en de levenskracht in haar doen opborrelen, want zijn besefte hoe leeg haar kruik was. Misschien is het jammerlijke van onze tijd wel dat zovele mensen leven met overvolle kruiken, gevuld met oppervlakkige en voorbijgaande dingen. De Samaritaanse daarentegen heeft vanuit haar openheid haar innerlijke leegte ervaren en juist dit heeft haar tot bij Jezus gebracht. Durf jij ook vragen: “Heer, geeft mij van dat water” (Joh 4, 15).

Padre Nikolaas Devynck o.s.b.
Infra Antenne Noord
Sint-Kruis-Brugge