Zondag 19 februari: 7de zondag door het jaar

15 feb Zondag 19 februari: 7de zondag door het jaar

Liefhebben zoals je hemelse Vader

                                                                                                         Mt 5, 38-48

Veel mensen hebben een pessimistische kijk op de wereld. Hoe kan het anders wanneer je dagelijks naar het TV-journaal kijkt of de krant leest. Je krijgt en opeenstapeling van negatieve berichten: terrorisme, volkerenmoord, bankovervallen, zelfdodingen, betogingen die uit de hand lopen, voetbalgeweld. Is het leven dan niet meer dan een aaneenschakeling van grote en kleine conflicten? Is de mens inderdaad een bedreiging voor zijn medemens? Sommigen zeggen ‘ja!’.

Zij verwijzen dan naar de dosis agressiviteit die in iedereen steekt. Het zit diep in onze genen dat wij ons laten gelden. Enerzijds stelt dit de mens tot veel in staat: hij wil iets bereiken, hij wil iemand worden. Doch anderzijds kan deze geldingsdrang ontsporen in geweld en machtsmisbruik. Anderen leggen zich neer bij de heersende negativiteit en zijn van mening dat het onvermijdelijk is. Zowel in de grote wereld als in onze maatschappij telt alleen de wet van de sterkste. Wie zich een plaats wil veroveren moet dit doen met de voorhanden zijnde middelen. Medelijden en goedheid brengen je nergens.

Wat Jezus ons vandaag voorhoudt is geen theorie. Hij heeft het allereerst zelf beleefd. Op vele wijzen probeerde Hij het ‘nieuwe’ van deze levenshouding en het ‘waarom’ ervan duidelijk te maken. Niemand meer dan Hij is zo grenzeloos goed geweest, heeft werkelijk zijn vijanden bemind en heeft zich niet verdedigd, wanneer Hij onschuldig werd veroordeeld. Menselijk gezien protesteert je hiertegen. Als iemand je kwetst, zal jij je toch spontaan verdedigen. Je laat je niet onnodig in de hoek duwen. Aan je inzet voor mensen komt vlug een einde, wanneer je voelt dat je misbruikt wordt. Is dit dan verkeerd? Wel kennen we grote persoonlijkheden zoals Gandhi en Maarten Luther King, die juist in de bergrede inspiratie vonden voor hun geweldloos verzet en deze evangeliewoorden als het ware letterlijk hebben toegepast. Doch zijn dit geen uitzonderingen? Moet je, omdat je christen bent, passief toezien op het kwaad? Werk je dan de negativiteit niet in de hand?

De sleutel voor deze schijnbare tegenstelling steekt in het laatste vers: “weest volmaakt, zoals uw Vader in de hemel volmaakt is” (Mt 5, 48). Wie kan ooit de perfectie bereiken die je alleen bij God vindt? Er wordt hier echter geen eindpunt vastgelegd tot waar wij, op grond van onze prestaties en verdiensten, moeten proberen te geraken. Veeleer spreekt Jezus ons over de dragende kracht, waaruit wij bezieling en energie kunnen putten om dag na dag in zijn voetspoor te gaan. De Vader over wie Hij hier getuigt heeft ons lief op een unieke wijze. Niemand is Hem teveel, voor goeden én slechten laat Hij de zon opgaan. Hetzelfde doet Jezus. Is het niet vanuit de verbondenheid met zijn Vader dat Hij die radicaliteit put?

Padre Nikolaas Devynck o.s.b.
Infra Antenne Noord
Brugge - Sint-Kruis