29 sep Zondag 2 oktober: 27ste zondag door het jaar
Zo klein als… zo dierbaar als…
Habakuk 1, 2-3; 2, 2-4 – Lucas 17, 5-10
De leerlingen hebben een grote bewondering voor hun Meester. Hij doet enorme dingen en stijgt boven het gewoon menselijke uit. Hoe zouden zij zijn voorbeeld kunnen navolgen? Het is een vraag die wij af en toe zelf in de mond nemen. En toch horen wij in de lezingen van vandaag een ander geluid. De profeet Habakuk krijgt als opdracht het visioen neer te schrijven, waarvan het joodse volk van oudsher droomt, op grond van Jahwe’ s beloften. Het is zijn taak de herinnering eraan levendig te houden, niet omdat hij meer dan anderen in de toekomst kan kijken, maar omdat hij als Godsman nauw verbonden is met Jahwe en gelooft in zijn trouw.
Jezus beantwoordt de vraag van de leerlingen met het beeld van het mosterdzaadje en de moerbeiboom. Wat gebeurt, tart elk menselijk begripsvermogen, maar juist op die manier wil Hij hen duidelijk maken dat het geloof niet gemeten wordt naar zijn sterkte en hoeveelheid. Hoe klein het ook mag zijn, wanneer het oprecht is, is het ruimschoots voldoende, opdat God er wonderen kan mee verrichten. Wie bouwt op Hem, bezit een onweerstaanbaar dynamisme, vermits hij zijn kracht niet haalt uit zichzelf, maar ontvangt uit een onuitputtelijke bron.
Waartoe sporen de lezingen ons aan? Wat Habakuk gevraagd wordt te doen is iets concreet, dat ook belangrijk is voor ons. De vele negatieve dingen die gebeuren, vreten dat toekomstverwachting van heel wat mensen aan. Het doemdenken wordt meer gevoed dan de hoop, de apathie meer dan de solidariteit. Wordt het dan niet hoogtijd dat wij het visioen dat God koestert over de mens en zijn wereld vaker aan elkaar te vertellen? Christenen hebben hiertoe alle reden, omdat zij kunnen verwijzen naar het voorbeeld van Jezus, in wie zij beleefd zien, wat zij als hoop voor de toekomst uitspreken. De komende missiemaand is een bevoorrecht moment om dit te doen, om de evangelische droom van het koninkrijk te leggen op de realiteit, zoals ze zich aandient. Dit brengt ons meteen bij het beeld van het mosterdzaadje. In de vergelijking met de moerbeiboom betekent het niets en toch gaat er een grote invloed van uit. Hetzelfde kan je zeggen over het geloof. Volgens de gangbare normen is het niet efficiënt, niet productief, niet meetbaar en toch maakt het mensen dynamisch en sterk. Het spoort missionarissen aan om met en voor armen te leven en te werken. Het roept mannen en vrouwen op om zich in te zetten voor bijbel- en gebedsgroepen, voor pastorale arbeid. Het geeft aan een zieke de kracht om zijn lijden te dragen en rustig van allen afscheid te nemen. Geloof is iets ongrijpbaar, iets onzichtbaar voor de buitenwereld, maar voor wie het in zich draagt, is het een zaadje met groeikracht, dat een mens doet uitroepen: en toch!
Padre Nikolaas Devynck o.s.b. Infrastructuur Antenne Noord Sint-Kruis - Brugge
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.