Zondag 3 juli: veertiende zondag door het jaar C

30 jun Zondag 3 juli: veertiende zondag door het jaar C

Vakantietijd is voor velen een tijd van op tocht gaan,

erop uit trekken en reizen.

We horen vandaag in het evangelie hoe Jezus zijn leerlingen uitzendt.

Ze moeten op tocht gaan,

naar plaatsen waar Hijzelf ook zou willen gaan.

Ze moeten in zijn naam rondtrekken.

Ook wij krijgen vandaag de zending

om Zijn naam en vrede uit te dragen.

Moge de vakantietijd ons daartoe verder bezielen en inspireren.

Hieronder volgt de bezinningstekst van aalmoezenier Nikolaas DEVYNCK bij de evangelietekst van Lucas:

Een mens: steeds weer op zoek naar tochtgenoten

                                                                                                           Lc 10, 1-12.17-20

Het reisverslag dat Lucas ons geeft over de tocht van de tweeënzeventig leerlingen staat zowat symbool voor onze eigen levensweg. Mensen vertrekken voortdurend en keren even vaak terug. Je gaat als kind op weg naar een wereld van de volwassenen. Je verlaat je ouders om te beginnen met de uitbouw van je eigen levenskeuze. Je stapt het beroepsleven binnen en op een bepaalde leeftijd neemt je afscheid. Tenslotte maak je de tocht van geboren worden naar sterven. Mensen zijn altijd ‘onderweg’.

Het hoeft ons niet te verwonderen dat er in het evangelie veel gereisd wordt, dat Jezus zijn leerlingen uitzendt en dat Hij zichzelf de ‘Weg’ noemt. Hem leren kennen en in Hem je hemelse Vader ontdekken is een dynamisch gebeuren dat alsmaar rijker en mooier wordt. Ook voor de evangelist reikt de opdracht die de leerlingen krijgen veel verder dan wat binnen hun mogelijkheid ligt. De oogst is groot, want niets minder dan heel de wereld en alle mensen moeten de Blijde Boodschap te horen krijgen. Wij staan vandaag als het ware in een open veld met verre uitzichten en met aan de horizon de volheid die God zelf is.

Toch is het goed dat je niet alleen op weg moet. De ervaring dat mensen met je meetrekken, dat je begrip voelt, dat je samen met anderen je kan inzetten voor dezelfde taak, is heel kostbaar. Ook de tweeënzeventig leerlingen worden twee aan twee uitgestuurd. Er wacht hen geen triomftocht en zij staan voor een niet te onderschatten opdracht. De steun en bemoediging van mekaar zal belangrijk zijn. Zo worden ze elk in hun kwetsbaarheid beschermd en zijn ze samen wat weerbaarder tegen eventuele mislukkingen. Kwetsbaar en weerbaar: zijn dit geen twee kenmerken van elkeen die in onze samenleving probeert gelovig te leven en er niet voor terugschrikt om hiervoor uit te komen? Je botst zo vaak op kritiek en onverschilligheid. Je gaat soms door voor een naïeveling omdat je bepaalde waarden belangrijk vindt. Je voelt dat voor vele mensen het geloof overbodig is. Je bent kwetsbaar en je wordt ook vaak gekwetst in datgene wat je dierbaar is. Het beeld van de lammeren tussen de wolven en de realiteit van een stad die je niet ontvangt, is dus best begrijpbaar vandaag. Jezus’ leerlingen dragen hun sterkte mee in hun hart. De verbondenheid met Diegene die hen zendt, het geloof in de zinvolheid van hun opdracht en de steun die ze ondervinden bij elkaar, maken hen naar buiten toe weerbaar en stellen hen in staat om eventuele tegenkantingen en mislukkingen te verwerken.

De padré’s en het personeel van de katholieke eredienst bij Defensie wensen alle collega’s, militairen en burgerpersoneel een deugddoende vakantieperiode!

Padre Nikolaas Devynck o.s.b.
Infrastructuur Antenne Noord
Sint-Kruis-Brugge