08 jun Zondag 12 juni: feest van de Heilige Drie-eenheid
Het feest van de H. Drie-eenheid probeert te raken
aan de onpeilbare diepte van Gods liefde.
God heeft zich immers aan de mensen laten kennen:
als de vader, die alles in het leven roept, leidt en behoudt,
als de Zoon, die toont hoe God ons heel nabij komt,
als de Geest, die ons van binnenuit vernieuwt en helpt
om meer op Jezus te gelijken.
God heeft zich laten kennen
als één grote beweging van liefde, genegenheid en zelfgave.
Het mysterie dat we vandaag vieren,
zegt niets anders dan dat God die liefde zelf is.
We worden uitgenodigd om deelgenoot te worden
aan die liefde tussen Vader, Zoon en Geest.
Spr 8, 22-31: De wijsheid van God wordt voorgesteld als een persoon die er al was vóór de schepping, een persoon die christenen identificeren met de figuur van Jezus.
Ps 8, 4-5.6-7.8-9: ‘Heer, onze Heer, hoe ontzagwekkend is uw Naam op aarde!’
Rom 5,1-5: Dankzij Jezus hebben we toegang tot Gods liefde die in ons hart is uitgestort door de heilige Geest.
Joh 16, 12-15: De relatie tussen Vader, Zoon en Geest is uniek: ze delen alles met elkaar en zijn enkel gericht op de andere. Wij mogen delen in deze liefdesbeweging van geven en ontvangen.
Hieronder de bezinning van padre Nikolaas DEVYNCK bij deze bijbellezingen:
Geloven in de Drieëne God
Het feest van de Drieëenheid dat wij vandaag vieren, kan een overweldigende indruk nalaten, alsof wij, mensen, in staat zijn de onpeilbaarheid van God vast te leggen in enkel zogenoemde waarheden. Doch uitgaande van onze ervaring, zoeken wij vaak naar woorden en ontbreekt het ons aan duidelijke sporen die zeggen: dààr is God. Hij is veeleer een onbekende Gekende, over wie wij slechts stamelend iets kunnen zeggen. Hij is de onzichtbare Aanwezige, naar wie wij soms tevergeefs uitkijken. Even woordeloos worden we, wanneer wij blijven stilstaan bij de vragen omtrent onszelf. Wie zijn wij? Waarom zijn we zoals we zijn: mensen die kunnen liefhebben, kwaad doen, leven doorgeven? De dagelijkse realiteit biedt ons geen sluitende antwoorden, enkel vermoedens en af en toe een moment van verwondering dat ons heel sterk aangrijpt.
Wanneer we terugblikken naar de grote vieringen van de laatste maanden en weken, dan hebben Kerstmis, Pasen, Hemelvaart en Pinksteren één sterke boodschap: God en de mens horen samen. Zij zijn geen alleenstaande werkelijkheden, geen onderlinge concurrenten of vreemden. Wat hen aan elkaar bindt, is de liefde die scheppend aanwezig is vanaf het begin. Het Boek der Spreuken tekent ons Jahwe als een Kunstenaar, die met zorg en tederheid de aarde en de zee, de wolken en de bronnen laat ontstaan. De psalmist noemt alles een kunstwerk (Ps 8) en voelt zich een kleine mens, omkleed met zoveel schoonheid en pracht, dat hij niet anders kan dan zijn verwondering uitzingen. Het besef dat alles wat bestaat, geschapen is door een liefdevolle ‘Gij’, brengt hem op het spoor van zijn eigen bestemming. Peilen naar het onzichtbaar geheim achter alles, doet hem beseffen dat God, de wereld en de mens onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Dit is een eerste aanzet om de werkelijkheid van de drieëne God in onze ervaringswereld op te nemen.
In de menswording van Jezus wordt God helemaal een God met-en-voor mensen. In Hem wordt ten volle duidelijk dat de Schepper van het begin geen eenzame en afstandelijke Kunstenaar is die zich, eenmaal zijn werk voltooid, terugtrekt. In Hem zien en horen wij dat Hij één en al liefde is, één en al ontmoeting en gemeenschap. De unieke relatie tussen Jezus en zijn Vader is hiervan de weerspiegeling. De diepe eenheid tussen hen beiden is daarom geen gesloten kring, maar een open ruimte waarin alles en iedereen geborgen is. Het is een stroom van tederheid die vanuit de hemel, de aarde overspoelt en die onderweg kernen van mededeelzaamheid en hoop doet ontstaan. Om God te kennen hoeven we niet steeds hogerop te klimmen.
Nikolaas Devynck o.s.b. Infrastructuur Antenne Noord Sint-Kruis-Brugge
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.