VIERDE ZONDAG IN DE VASTEN: Gods liefdevolle barmhartigheid

25 mrt VIERDE ZONDAG IN DE VASTEN: Gods liefdevolle barmhartigheid

Na veel omzwervingen waagde de verloren zoon het om terug te keren naar zijn vader.

Tot zijn grote verrassing kreeg hij geen uitbrander.

Zijn vader snelde naar hem toe en omhelsde hem.

Zo is onze God: rijk aan liefde en trouw.

Om die liefde zonder grenzen willen we dankzeggen.

Op onze weg naar Pasen willen we dit weekend in het bijzonder bidden

om Gods liefdevolle barmhartigheid voor elk van ons.

Hieronder de wekelijkse bezinningstekst van padre en pater Nikolaas:

Onverbiddelijkheid en onverzoenbaarheid

                                                                                                       Lc 15, 1-3.11-32

Het blijft mij bij: kort na de mislukte putsch in de Sovjet-Unie, midden 1991, schreeuwde Boris Jeltsin het uit voor de opgekomen massa: “voor hen die meewerkten aan de staatsgreep is er geen vergeving mogelijk!”. Deze onverbiddelijkheid is een gekend scenario bij politieke machtswisselingen. Mensen vergrijpen zich aan het leven van anderen in naam van de wet of van een bepaald regime. Schuldigen worden gestraft, uitgestoten of terechtgesteld. Wat zich in het groot afspeelt op het publieke forum van onze wereld, gebeurt echter op kleinere schaal rondom ons en in ons. Familieleden staan onverzoenbaar tegenover elkaar. Kinderen blijven weg bij hun ouders omwille van een ruzie. Zo herhaalt zich het eeuwenoude verhaal van Kaïn Abel, die het met elkaar niet konden vinden.

Naarmate Jezus zijn bedoeling van zijn zending duidelijk uitspreekt, wordt de dialoog met farizeeën en Schriftgeleerden steeds moeilijker. Zij nemen Jezus kwalijk dat Hij “zondaars ontvangt en met hen eet” (v.2). Hun ergernis betreft niet één of andere ontmoeting, maar slaat op geheel Jezus’ levenswijze. Ondanks deze vastgelopen relatie, probeert Hij hen toch nog tot inzicht te brengen. Daarom vertelt Hij hen over een vader die een feest inricht omdat zijn jongste zoon is thuisgekomen. In de zoon die van zijn vader wegloopt, kunnen Jezus’ kritische toehoorders de vele mislukkingen zien die volgens hun vroomheidsnormen Gods barmhartigheid hebben verspeeld. De oudste zoon staat echter beeld voor henzelf. Waarom? Terwijl de terugkeer van de jongste gevierd wordt, is de oudste zoon aan het werk op het veld. Hij doet zoals altijd zijn plicht. Zijn verontwaardiging is dan ook groot, wanneer hij ziet wat er thuis aan het gebeuren is. Vooreerst vindt hij dat de broer de liefde van zijn vader niet verdient. Tevens neemt hij het zijn vader kwalijk dat hij zo goed voor hem is. “Die zoon van je” (v.30) zegt hij kwaad tot hem en hij weigert naar binnen te gaan om mee te vieren. De toepassing ligt voor de hand. Het groeiend verzet tegenover Jezus gaat vooral uit van de ‘oudsten’, farizeeën en Schriftgeleerden. Zij klagen aan dat Jezus de menselijke logica van ‘loon naar werk’ en ‘straf naar schuld’ met de voeten treedt. Het beeld van God laat geen ‘onverdiende’ barmhartigheid toe, evenmin als een grote vreugde omdat de verloren jongen is teruggevonden. Wrokkig houden zij zich op afstand en weigeren eveneens deel te nemen aan het feest van de bevrijding dat in Jezus is aangebroken. Rekening houdend met de context kan je de parabel eerder deze van de oudste dan wel van de jongste zoon noemen, vermits zijn bekering nog een open vraag is, waarop het verhaal niet antwoordt.                                                  

Padre Nikolaas Devynck o.s.b.

Infrastructuur Antenne Noord

Sint-Kruis-Brugge