DERDE ZONDAG IN DE VASTEN: de wijngaardenier en de vijgenboom

18 mrt DERDE ZONDAG IN DE VASTEN: de wijngaardenier en de vijgenboom

Het evangelie van de laatste kans?

                                                                                                         Lc 13, 1-9

De oproep tot bekering komt vaak terug in Jezus’ prediking. Hierbij reageert Hij tegen de zorgeloosheid waarmee velen van zijn tijdgenoten leven. Het meest ergert Hij zich aan de hoogmoedige dunk die farizeeën en Schriftgeleerden van zichzelf hebben. Vanuit hun wetsgetrouwe vroomheid menen zij recht te hebben op Gods voorkeur en kijken zij minachtend neer op allen die in hun ogen ‘zondig’ zijn.

De manier waarop vandaag in het evangelie mensen naar Jezus toekomen, sluit hierbij aan. Zij vertellen Hem over twee gebeurde feiten, – “Galileeërs, van wie Pilatus het bloed met dat van hun offerdieren had vermengd en de achttien slachtoffers van de toren bij de Silóam” –  waarbij dodelijke slachtoffers vielen. Er is echter weinig meeleven te bespeuren. Veeleer heb je de indruk dat de omstaanders van oordeel zijn dat de gestorvenen schuldig zijn aan hun eigen dood. Zo niet, dan zou Jahwe hen niet gestraft hebben. Jezus laat deze mening voor wat ze is. Hij doet geen uitspraak over de zondigheid van de slachtoffers. Wat Hem vooral bekommert, is de levenshouding van zijn toehoorders, van het Joodse volk en zijn religieuze leiders. Zo dikwijls heeft Hij reeds geprobeerd hen tot inzicht te brengen en hen de ogen te openen voor de belofte van het Koninkrijk. Herhaaldelijk heeft Hij hen gesproken over God, over zijn liefde en grenzeloze barmhartigheid. Doch tot hiertoe is alles tevergeefs geweest. Dan vertelt Hij hen van een vijgenboom. Een vijgenboom draagt al jaren geen vruchten. Wat doe je ermee? Omhakken of niet? Nee, laat hem staan! 

Zo zijn ook maar enkele vissers met Hem meegetrokken, maar ondertussen groeit rondom Hem de vijandigheid. Toch grijpt Jezus elke kans aan om de mensen die naar Hem toekomen op te roepen tot ‘bekering’. Zelfs het verslag van de twee rampzalige feiten gebruikt Hij om de vertellers te wijzen op hun eigendunk en blindheid. Indien zij niet bereid zijn te luisteren naar wat Hij hen te zeggen heeft, dan snijden zij zelf de levensdraad door die hen met Jahwe verbindt.

De gelijkenis van de vijgenboom die Hij eraan toevoegt, zet zijn waarschuwing nog kracht bij. Niemand laat een vijgenboom, die in drie jaren geen vruchten droeg, staan. Hij put alleen maar de grond uit, tot nadeel van geheel de wijngaard. Het is dan ook begrijpelijk dat de eigenaar het bevel geeft hem om te hakken. Dezelfde reactie zou van God kunnen verwacht worden, nu Israël, het uitverkoren volk, niet eens zijn Zoon herkent. Nog nooit heeft Hij zich zo duidelijk uitgesproken, nog nooit is de doofheid van de mens zo groot geweest. Deze afwijzing is voor Jezus een pijnlijke realiteit, wellicht de zwaarste last die Hij te dragen heeft. Met geheel zijn persoon botst Hij tegen een muur van onbegrip aan, een muur die in Jeruzalem de vorm van een kruis aanneemt. De onvruchtbare vijgenboom staat niet in de tuin van je overbuur. Hij staat rondom je eigen huis, zelfs in je eigen hart. Het is dringende taal, het is een waarschuwing.

Padre Nikolaas Devynck o.s.b.

Infrastructuur Antenne Noord

Sint-Kruis-Brugge