ACHTSTE ZONDAG DOOR HET JAAR C: Over blinden, balken en splinters, bomen en mensen

25 feb ACHTSTE ZONDAG DOOR HET JAAR C: Over blinden, balken en splinters, bomen en mensen

Lc 6, 39-45

Opnieuw worden onze dagelijkse relaties met mensen onder de schijnwerper geplaatst. De beelden die gebruikt worden, spreken voor zichzelf. De vragen sluiten het antwoord reeds in. Het ligt voor de hand dat een blinde geen blinde kan leiden, dat een zieke boom geen goede vruchten voortbrengt. Dit laat vermoeden dat de betekenis elders ligt. Waarschijnlijk heeft Lucas voor dit slotstuk van de veldrede verschillende uitspraken van Jezus bij elkaar gebracht, die Jezus ooit heeft gebruikt tegen de farizeeën en Schriftgeleerden. ‘Zien’ en ‘niet zien’, ‘licht’ en ‘donker’, ‘blindheid’ en ‘geloof’ zijn begrippen die een belangrijke plaats innemen in de verkondiging van het Koninkrijk. Zij vatten samen wat er zich afspeelt rond de persoon van Jezus.

Velen lopen Jezus achterna, doch slechts weinigen herkennen Hem en beseffen wie Hij is. Voor de enen is Hij een wonderdoener, voor de anderen een genezer. Een klein groepje vissers heeft zich evenwel bij Hem aangesloten. Zij hebben iets in Hem gezien en voelen zich door Hem aangesproken. Uit het geheel van het evangelie blijkt dat ook zij getekend zijn met blindheid. Zij verstaan de betekenis van de tekenen niet die Hij verricht. Wat missen de leerlingen eigenlijk? Het is duidelijk dat hen niet het gezicht als dusdanig ontbreekt. Hun ogen stellen vast, kijken verwonderd op naar hun Meester en bemerken de reacties van de mensen die naar Hem toekomen. Toch is er een tweede niveau van ‘zien’, veel moeilijker dan het eerste. Het gebeurt met het hart en vraagt om een aandacht, die de zichtbare werkelijkheid overschrijdt. Dit ‘kijken’ maakt je gevoelig voor wat in anderen omgaat. Het doet je op zoek gaan naar het geheim achter de dingen, naar de zin van alles wat gebeurt en is. Het laat je vermoeden dat God bestaat. ‘Zien’ betekent hier meer dan ‘opmerken’. Het is eerder ‘inzien’, ‘beseffen’, ‘geloven’.

Geheel de veldrede wordt omvat door de gedachte van Gods barmhartigheid. Zij staat ook vandaag centraal. Met een zacht en teder licht beschijnt zij de duisternis waarin de mens en zijn wereld vaak gehuld zijn. Zij straalt een warmte uit die de kilheid van de ontgoocheling en de hardheid van de veroordeling omvormt tot begrip voor onszelf en anderen. Mensen zijn als bomen, en aan de vruchten weet je wat een boom waard is (v.44). Lucas roept ons op om met de ogen van Jezus te leren kijken naar jezelf en anderen. Wie dit probeert, staart zich niet langer blind op een splinter of een balk, maar merkt ook de mogelijkheden die mensen in zich dragen. Je ontdekt hun vreugde en verdriet, waardoor je beter hun reactie begrijpt.

Padre Nikolaas Devynck o.s.b.

Infrastructuur Antenne Noord

Sint-Kruis – Brugge