02 feb “Iedereen is uniek, geef iedereen een kans!”
Dit artikel is het resultaat van een brainstorming met de jongeren van de Koninklijke Technische School (Saffraanberg, Sint-Truiden) rond de muurkrant van Eigentijdse Jeugd.
4/2004
Met onze groepen jongeren van de Koninklijke Technische School (Saffraanberg, Sint-Truiden) brainstormden we voor de zoveelste (23ste, om exact te zijn) keer rond een nieuwe jeugdmuurkrant van Eigentijdse Jeugd. Elk school- en werkjaar verschijnen er, in samenwerking met Uitgeverij Muurkranten (Brugge) zeven nieuwe posters, op reuzenformaat.
In 2001 kregen we van Eigentijdse Jeugd de uitnodiging om creatief en interactief met onze jonge mensen te werken met de aangebrachte thema’s en items van de jeugdmuurkranten. We haakten onmiddellijk op deze uitdaging in. Telkens een nieuw ontwerp klaar is, houden we eerst met onze jongeren in groep een ‘verkenning’ rond het thema. Vervolgens vragen we van hen een korte, schriftelijke reflectie. Nadien worden alle binnen¬gekomen reacties, onder eindredactie van onszelf, integraal op Internet geplaatst, op de webstek www.eigentijdsejeugd.be. Dit als service aan de duizenden zoekende jongeren-leeftijdsgenoten, die surfen op de website van Eigentijdse Jeugd.
Enkele maanden geleden verscheen een jubileum-boek, met bijhorende DVD, van Eigentijdse Jeugd: ‘Natuurlijk wil ik leven. De vraag is dan natuurlijk: hoe? 40 jaar Amorevolezza avontuur’ (Dilbeek, 2004, 96 p.). Dit naar aanleiding van 40 jaar Eigentijdse Jeugd-werking. Deze uitgave voor jongeren en voor ieder die jong van hart is, is allesbehalve een archiefboek, om na de lectuur ervan vertikaal te klasseren. Het biedt daarentegen een brede waaier aan interactieve items: getuigenissen, confrontaties, songs, foto’s, evocatieve teksten, enz. Doorheen het boek zijn ook ‘Amorevolezza’-korrels gestrooid: zij vertolken de ‘Don Bosco-passie’ achter alle initiatieven, activiteiten, uitgaven en projecten van Eigentijdse Jeugd. Het boek werd samengesteld door vele jongeren en jeugdvriendelijke volwassenen, die vandaag het Centrum Eigentijdse Jeugd waarmaken en animeren.
In een eerste bijdrage schrijft Roger Burggraeve, hoogleraar aan de Faculteit Godgeleerdheid van de K.U. Leuven, en teamlid van Eigentijdse Jeugd: “Wie in onze tijd cynisch bij de pakken gaat zitten en uitroept: ‘Après nous le déluge’ – ‘Wie dan leeft, dan zorgt’, doet jongeren onrecht aan, want zij mogen rekenen op onze inzet voor hùn toekomst! Alleen ‘wie nù leeft en voor overmorgen zorgt’, pleegt geen vaandelvlucht maar geeft jongeren een ‘vèr-gezicht’: een weidse en zinvolle toekomst, de moeite waard om vooruit te kijken!” (p. 5).
In deze prachtige ingebonden uitgave in fullcolour werden ook, onder eindredactie van onszelf, de meest treffende reacties van onze jonge militairen bij de jeugdmuurkranten van de voorbije drie jaargangen integraal verwerkt. In naam van onze jonge mensen, zijn we Eigentijdse Jeugd hiervoor oprecht dankbaar. En ook aan onze lezers bevelen we dit prachtig boek van harte aan.
Wat nu, en hopelijk ook in de volgende nummers van ‘Om en Rondom’ volgt, is een selectie van reacties bij een keuze uit de muurkranten van de voorbije jaargangen.
(A)
WE ZEGGEN: IEDEREEN WELKOM!
MAAR WE SELECTEREN VOORTDUREND
Goodwillies – losers – vreemde eenden – lijntrekkers
BEPALEN VOORWAARDEN OF VOOROORDELEN ONZE SELECTIES?
Iedereen wordt wel op de een of andere manier ‘gekeurd’. En Iedereen laat zich wel eens leiden door de eerste indruk die hij/zij maakt. Naargelang je echter de persoon beter leert kennen zal je beeld wel veranderen. Het probleem is juist dat velen van de mensen denken: “Die daar met zijn gescheurde kleren, daar moet ik niets van weten, wat een landloper”. Terwijl deze mensen vaak het interessantst zijn, juist door het feit dat ze anders zijn. Zijn niet vele mensen bang voor het/de onbekende?
Ik geef enkele voorbeelden. Op een kamp kan iedereen best welkom zijn, en kan iedereen overeenkomen met iedereen. Toch ontstaan er meestal ‘groepjes’ die ‘samenspannen’. Ook in de klas gaat de ene soms de andere opjagen, commentaar geven en de andere ‘anders’ bekijken als hij minder goed kan volgen. En wanneer we een vreemdeling tegenkomen die wat ‘raar’ doet, gaan we hem vlugger vreemd ‘bezien’.
Ik zit zelf met een identiek probleem. De groep zegt: “Iedereen welkom”. Maar ikzelf, die mezelf kan plaatsen onder de categorie ‘goodwillies’ en mee samen een groep wil vormen, ben dan niet welkom omdat ik ‘te’ braaf ben t.o.v. de regels. Dus behoor ik niet tot de selectie van ‘iedereen’.
Iedereen is een beetje een ‘goodwillie’, ‘loser’, ‘vreemde eend’, ‘lijntrekker’. Voor mij is een ‘goodwillie’: iemand die met iedereen kan overeenkomen. Een ‘vreemde eend’: iemand die zichzelf niet goed vindt, mooi, intelligent, … Een ‘lijntrekker’: iemand die alles doet zoals het moet, volgens de regels. Een ‘loser’: iemand die nooit wil meedoen met de rest, die altijd in zijn hoek zit, die nooit probeert contact te leggen met andere mensen.
Wanneer je uitgaat zie je veel verschillende soorten mensen. Als je mensen ziet, heb je al direct een mening over hen. Je zegt dan: “Oh, weer een gabber”. Of: “Kijk naar die, wat een raar mens”. Zonder te praten zeg je al iets over die persoon. Wanneer je er dan misschien tegen praat, kun je helemaal veranderen van gedacht. Eigenlijk is het fout over iemand vooroordelen te hebben. Zelf zou je dat ook niet graag hebben.
Tot de categorie van de ‘losers’ behoren o.a. de mouwvegers. Het zijn zij die alles zouden doen voor punten of ‘opslag’; De meesten onder hen zijn dan ook niet te vertrouwen, want ze vertellen wat de mensen willen horen en niet wat ze zelf denken. Achterbaks gedoe en roddelen zijn dan bijkomende symptomen. Vaak zullen die personen in kwestie later kampen met zware socio-relationele problemen…
Het is zeer moeilijk om mensen te beoordelen na een eerste indruk. Een persoon moet je eerst leren kennen vooraleer je kunt zeggen: hij/zij is zus of zo. Pas nadat je iemand hebt leren kennen, kan je besluiten van: liever niet. Ik denk dat het in de menselijke aard ligt dat je met de ene persoon beter overweg kan dan met de ander. Maar moet je iemand uitsluiten omdat hij ‘anders’ is? Iedereen is uniek! Geef iedereen een kans! En als het dan al eens niet lukt om met een persoon overeen te komen: laat hem dan gewoon gerust. ‘Ambeteer’ hem niet, want daar komen pas problemen van!
(B)
IMAGO OF…
PERSOONLIJKHEID
Iedereen koopt het, draagt het, doet het.
Waar ligt het evenwicht tussen
erbij horen en jezelf worden?
Het evenwicht zoeken tussen imago en persoonlijkheid is niet altijd gemakkelijk. Vooral door mijn militaire opleiding heb ik principes opgebouwd die niet altijd overeenstemmen met die van mijn vrienden niet-militairen. Zo heb ik bijvoorbeeld een afkeer van mensen die blowen. Blowen zie ik als vluchten voor de werkelijkheid en als een dieptepunt van karakter. Toch zijn er enkele van mijn vrienden die blowen. We hebben daarover wel eens serieuze discussies, die zij niet altijd begrijpen. Maar vaak zijn het dan onze persoonlijkheden die ons terug samenbrengen als vrienden.
Als je echt in de groep wil thuishoren, moet je meedoen met zogezegd ‘The leader’: iemand waar iedereen naar opkijkt. Toch kies ik voor mijn persoonlijkheid. Ze mogen lachen met wat ze willen, mij kan dat niet schelen. Ook aan iets als “in de mode zijn”, doe ik echt niet mee. Ik vind dat je juist tegenwoordig een sterke persoonlijkheid moet hebben. Anders geraak je er niet.
Voor sommigen is het mogelijk om zichzelf te blijven. Anderen zijn niet sterk genoeg daarvoor. Zij moeten misschien wel een beetje een masker opzetten om zich niet te laten doen. Tot deze mensen zou ik willen zeggen dat ze iemand zoeken bij wie ze zichzelf kunnen zijn. Persoonlijk heb ik nooit mijzelf moeten verbergen, en dat vind ik goed. Ook ik sta vaak tussen twee vuren: steun ik de zwakken en laat ik mijzelf ook kleineren, of doe ik mee met de sterken, tégen de zwakken. Ik hoop dat ik kan blijven kiezen voor de moeilijkste weg: dat ik de zwakkere schakels kan helpen en zou proberen hen in de groep op te nemen.
Reeds meerdere malen heb ik iemand bijgestaan toen hij/zij gepest werd. En daar voel ik mij goed bij, want ik weet dat ik, als ik mij afzijdig zou houden of mee zou doen met de pesters, ik mezelf slecht zou voelen, minstens achteraf. Tenslotte bewijs je als pester en leidersfiguur dat je frustraties en/of problemen hebt.
Als men mij vraagt: ‘Imago of persoonlijkheid?’, dan zal ik steevast voor mijn persoonlijkheid kiezen. Een imago is te zeer een vluchtig iets, iets dat komt en gaat met de jaren, terwijl je je leven lang met je persoonlijkheid ‘zit’. Het evenwicht tussen erbij horen en jezelf worden bestaat erin op alle momenten jezelf te blijven en zo toch je steentje bij te dragen tot een goeie groep die meer is dan een lege ballon die wegvliegt bij de minste prik. Een schone schijn blijft meestal toch niet lang duren, en leidt vaak tot een harde val in de realiteit.
Het is makkelijk om zich als groep op te stellen tegen één persoon. Als scheldnaam gebruikt men vaak woorden als ‘watje’, ‘mietje’ of ‘bangerik’. Als jonge mens je eigen visie, tegen de groep in, aanhouden is mogelijk, op voorwaarde dat de groep tenminste jouw mening en visie respecteert.
Toch is het horen bij een groep voor mij uiterst belangrijk. het is een soort samenzwering. Je kweekt er je eigen imago en persoonlijkheid. Je leert nieuwe mensen kennen en je vergroot je vriendenkring keer op keer. Wat moet je meer hebben? Ik ben niet de persoon die zonder groep kan leven.
‘Bij de groep horen’ doe je nooit, tenzij je er de leider van bent. Want als je in een vernederende situatie terechtkomt, zal je evenveel uitgelachen worden als iemand die niet erbij hoort. Natuurlijk is niemand ‘dezelfde’ en reageert niemand op dezelfde wijze. Veel hangt af van de echtheid van de vriendschap en niet van ‘het soort’ vrienden. Zorg in elk geval dat je nooit je zelfrespect kwijtspeelt.
(C)
Thuisblijven of zelfstandig wonen?
Abortus of kind houden?
Voort studeren of gaan werken?
Vrijwilligerswerk of betaalde inzet?
IS SNEL EN EFFICIENT BESLISSEN
NIET VAAK VOORTVAREND EN IMPULSIEF?
Wat met tijd nemen, overleg, realisme,
zelfkennis, moed, doorzetting,
creatieve trouw, gemeenschapszin?
Wanneer ik vijf dagen voor mijn binnenkomst hier, in het leger, te horen kreeg dat ik geslaagd was en batig gerangschikt (in de toelatingsproeven), had ik nog niet stilgestaan bij het feit of ik al dan niet ging verder studeren in het leger. Ik stond voor een dilemma: ofwel mijn vijfde middelbaar beginnen op een burgerschool, ofwel mijn vijfde overdoen hier. Het moest alleszins snel gaan. Ik heb dan overleg gepleegd met mijn ouders. Ik denk dat ik de juiste en efficiënte beslissing heb genomen.
Ik vind dat je bij alle grote beslissingen in het leven even moet stilstaan. Stel dat je de beslissing zou nemen om abortus te plegen. Zou je geen andere mensen, die geen kinderen kunnen krijgen, gelukkig kunnen maken, wanneer je, na de geboorte, het kind afstaat? Natuurlijk komt dat in werkelijkheid niet veel voor, omdat de meeste mensen, na de geboorte, het kindje dan toch willen houden. Wanneer je het kind houdt, ben je vader of moeder, en dat ben je voor gans je leven. Maar wanneer je abortus doet, dan word je voor gans je leven als moordenaar aanzien. Jammer genoeg heb je niet altijd genoeg tijd om de juiste keuze te maken, en soms zijn het die fouten die je leven tekenen. Ik persoonlijk ben niet voor abortus, omwille van de eenvoudige reden dat het een soort van moord is. Je moet immers ook leren zien en inzien hoe erg de gevolgen van een of andere beslissing tegenover elkaar opwegen.
Er zijn veel mensen die snel en efficiënt handelen, misschien omdat ze onder druk staan. En daardoor soms alleen maar aan zichzelf denken en niet aan anderen.
In mijn vroegere school heb ik jongeren gekend, die op hun 16de al gingen werken (en stopten met studeren). Maar dan denk je ook: wat zal er later van hen terechtkomen, als hij of zij geen werk meer vindt? Als je wil verder studeren, doe het dan ook! Daarvoor is zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen nodig. En ook steun van anderen. Dus als je de kans hebt, grijp ze dan.
Vorig weekend kreeg een vriend van mij een aanbod voor betaald weekendwerk in een indoor-karting. Ik was stikjaloers op hem. Ikzelf kreeg geen betaalde weekendjob. Ik ben uiteindelijk aangenomen als jeugdinstructeur op zondagmorgen. Dit vond ik echt neig, én het was vrijwilligerwerk. Wat wil je nog meer: ik zit ’s zondags zes uur gratis op het circuit, terwijl mij dat anders 14 euro kost voor één kwartier. Dat ik niet betaald wordt kan mij niets maken: ik doe mijn job graag en ik help er de beginners mee.
Verder studeren of gaan werken? Ik heb er lang over nagedacht. Uiteindelijk heb ik gekozen om verder te studeren. Omwille van het ‘systeem’ van betaalde studies (in het leger), heb ik opnieuw moed gekregen. Vroeger wilde ik zo vlug mogelijk van school af en zelfstandig geld verdienen, maar nu kan ik geld verdienen terwijl ik studeer. Ik vind een diploma erg belangrijk, omdat je met een goed diploma nog altijd verder komt, en dus meer geld kan verdienen.
Voort studeren of gaan werken? Mijn mening hierover is dat je zelf moet kunnen beslissen; dat niets moet opgelegd worden door de ouders. ‘Lager’ werk betekent daarom niet minderwaardig werk. Men moet op de eerste plaats kijken naar de interesses van de persoon in kwestie, en of deze binnen zijn capaciteiten liggen. De keuze van je werk mag ook niet te snel gebeuren. Je werk kan beslissend zijn voor de rest van je leven. Soms kan je in het leven ook niet anders dan snel beslissen, zoals bij noodsituaties. Je kan wel je stressbestendigheid oefenen, om zo beter beslissingen te kunnen nemen.
Thuisblijven of zelfstandig wonen? Op de eerste plaats zou ik durven zeggen: zelfstandig wonen. Vooral omdat ik daartoe de kans heb. De ouders van mijn vriendin G. hebben enkele appartementen, waar zij en ik gratis kunnen wonen. Dit is interessant wanneer we zouden gaan bouwen, in de verre toekomst. Toch kan het geen kwaad nog even thuis te blijven. Zelfstandig wonen kan plezant zijn, maar heeft dan weer zijn nadelen op andere vlakken. Uiteindelijk is het beter rustig de tijd te nemen, niet te vlug te beslissen, en met overleg te werk te gaan.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.