“Er zijn voor elkaar: voor mij is dat de normaalste zaak van de wereld!”

02 feb “Er zijn voor elkaar: voor mij is dat de normaalste zaak van de wereld!”

Brainstorming van de kandidaat-onderofficieren van de KSOO, Campus Saffraanberg rond een nieuwe jeugdmuurkrant. Met als thema’s: Why me? (leren leven met vraagtekens), Ben jij geest of beest? (spelregels voor een tof samenzijn), en Thanks! Bedankt voor alles! (over kleine moeites die een leven van verschil scheppen).

Ausloos Peter

108/2008

Enkele weken geleden brainstormden we met onze groepen jongeren (kandidaat-onderofficieren) van de KSOO, Campus Saffraanberg, voor de zoveelste keer rond een nieuwe jeugdmuurkrant van “Don Bosco Experience” (Groot-Bijgaarden). Elk school- en werkjaar verschijnen er, in samenwerking met Uitgeverij Muurkranten (Brugge) zeven nieuwe posters, op reuze-formaat.
Van Robert Kino kregen we de uitnodiging om creatief en interactief met onze jonge mensen te werken met de aangebrachte thema’s en items van de jeugdmuurkranten. Alsook om zelf ideeën aan te reiken voor het creëren van nieuwe muurkranten. We haakten onmiddellijk op deze uitdaging in. Telkens een nieuw ontwerp klaar is, houden we eerst met onze jongeren in groep een ‘verkenning’ rond het thema. Vervolgens vragen we van hen een korte, schriftelijke reflectie. Nadien worden alle binnengekomen reacties, onder eindredactie van onszelf, integraal op het internet ge¬plaatst, op de webstek www.eigentijdsejeugd.be en www.muurkranten.be. Dit als service aan de vele zoekende jongeren-leeftijdsgenoten én volwassenen, die surfen op deze webstek. Als ‘bijschrift’ worden deze getuigenissen en belevenissen tevens gepubliceerd op de site van Uitgeverij Muurkranten: www.muurkranten.be. Een multi-mediaal initiatief dus dat nog steeds blijft doorgaan!
Wat nu, en ook in de volgende even nummers van “Om en Rondom” volgt, is een selectie van reacties van onze jongvolwassenen bij telkens drie (zie hieronder: (A), (B), (C)) muurkranten van de voorbije jaargangen.

(A)
WHY ME?

Waarom zit ik niet cool in mijn vel?
Waarom begrijpt niemand me?
Waarom moet mij dit overkomen?

Hoe leer jij leven met vraagtekens, angsten,
onvermogen, grenzen, gemis…?

Waarom heeft mijn peter zoveel last van suikerziekte? Waarom kan hij het niet laten om in zijn grote tuin te werken? Waarom doet hij nog verder, net juist als hij pijn heeft? Waarom gaat hij niet graag naar het ziekenhuis? Omdat hij zijn kinderen en vrouw veel te graag ziet om te stoppen met werken in de tuin als hij pijn heeft. Hij wil niet naar het ziekenhuis, omdat hij zijn tuin niet kan missen. En moest hij naar het zieken¬huis gaan, dan is het gedaan, omdat hij alles zo graag ziet!

Waarom heb ik zoveel geluk gehad dat mijn echte ouders mij het leven schonken en mij een goed leven gaven?
Waarom hebben mijn adoptieouders mij gekozen en mij aanvaard?
Waarom aanvaarden mijn vrienden mij zoals ik ben?
Waarom stierven mijn ouders van honger en ziektes?
Waarom spelen wij met water en voedsel alsof het niets is, terwijl men in India en Afrika een moord zou begaan voor één snede brood?
Waarom kunnen mensen van verschillende culturen niet met elkaar leven?
Waarom begin ik nu maar pas te beseffen wat mijn echte ‘roots’ zijn? Is het omdat ik volwassener word, of word ik nu maar pas wakker?

Waarom zijn mijn ouders gescheiden? Misschien door mij? Of waren ze elkaar beu? Waarom sloeg mijn pa mijn ma toen ik erbij stond? Waarom, de grootste vraag uit mijn leven waar ik geen antwoord op kan vinden. Waarom doet onze pa nu zo lastig, sinds hij dat ‘klote hoer’ kent? Ik zou op haar gezicht willen slaan. Ik heb het over mijn stief…, want ma kan ik haar niet noemen. Zij kan onze pa zo beïnvloeden. Zij krijgt alles voor elkaar van hem. Nu moet ik misschien naar het vredegerecht, enz… Allemaal miserie. De enigen die om me geven zijn mijn ma en mijn familie. Zij geven mij gelijk bij wat ik over mijn stiefma vind: ze maakt niets dan ‘ambras’. Van ons ma weet ik dat ze me graag ziet. Ook mijn stiefpa is ‘nen toffe’: daar kan ik goed mee leven. Onze pa heeft al drie vrouwen gehad, en pfff… Ja, ik kan niet alles vertellen…

Waarom moet dit juist mij overkomen? Ben ik niet goed genoeg voor deze wereld? Waarom toch? Alles in de wereld is niet zoals het lijkt. De bloemen bloeien, de bijen zoemen, de zon schijnt, en de kinderen zijn gelukkig aan het spelen. Maar niets is zoals het lijkt. Achter deze mooie wereld, ligt een wereld vol haat en geweld. Kinderen worden gedood voor het plezier. Mensen schelden en pesten elkaar de dood in, en toch kan God niets doen. Hij kijkt toe, maar doet niets. Of is dit alles maar schijn? Waarom moet dit alles mij overkomen? Als de mensen elkaar nu eens zouden helpen, dan zou de wereld pas mooi zijn. Waarom? Waarom?

Sommigen zeggen dat het toeval is, anderen zeggen dat de samenloop van omstandigheden de oorzaak is. Gelul! Ik geloof daar niet in. Ja, het is een samenloop, maar niet van omstan¬digheden, maar van keuzes. Mensen maken allemaal verschillende keuzes, en als de keuzes niet in mekaar volgen (passen), krijgen we iets wat we kunnen definiëren als ongeluk. Ongeluk dat bijna niemand kan voorspellen, maar waarvan iedereen de oorzaak gaat zoeken en tot de conclusie moet komen dat men een keuze gemaakt of opgelegd kreeg die niet ‘klikte’. Gevolg: schuldgevoelens, met onmiddellijk de reactie: Why me? Why me and not someone else?

Vorig jaar verkeerde ik met een meisje dat ik heel graag zag. En zij zag mij ook heel graag. Dat denk ik toch. Anders ben ik maar voor vier, vijf weken gebruikt om het liefje van haar te spelen. Er was wel een minpuntje aan haar, maar dat was dan ook wel het enigste. Ze was namelijk heel jaloers. Ik was eens een avond met mijn beste vriendin, waar ik totaal niets mee had, uitgeweest. Zij is daar dan achtergekomen, en we hadden ruzie. Ik had haar beloofd het volgende, volledige weekend bij haar te blijven, o.a. om het uit te praten natuurlijk. Maar toen moest er mij wel iets overkomen zeker. Het leger kwam af met een onnozelheidje van twee weken geleden, en ze hielden mij het volledige weekend binnen. Ik probeerde het aan mijn lief uit te leggen, maar ze geloofde mij niet. Ze dacht dat ik een gans weekend bij die andere vriendin had gezeten. En ja, ze maakte het uit. Ik snap niet waarom mij dit moest overkomen. Why me?

Een energieke jongen ging op een dag zwemmen in de Kleiputten met een paar vrienden. Daar aangekomen springt hij in het water en stoot zijn hoofd tegen de grond. Hij komt weer boven en roept om hulp. Zijn vrienden denken dat het om te lachen is, maar ze gaan toch kijken. Ze bellen de ambulance, en hij wordt afgevoerd. Diagnose in het ziekenhuis: blijvende verlamming onder het middel. Waarom hij? Hij is pas 19. Hij is een energieke jongen die uitgroeide tot een talentvolle keeper, maar praktisch niets meer kan…

(B)
BEN JIJ GEEST OF BEEST

in je klas, gezin, groep, club?
Spelregels voor een tof samenzijn.

Wees jezelf
Houd het plezant
Overdrijf niet, doe gewoon je ding
Samen amuseren
Elkaar helpen, steunen, en aanmoedigen
Niet zeveren achter elkaars rug
Vertrouwen, eerlijkheid, vriendschap, openheid
Luisteren naar elkaars mening
Heb respect voor de anderen en ook voor hun spullen
Zonder je niet af van de rest
Niet liegen en bedriegen
Samenwerken
Heb vertrouwen in elkaar en in jezelf
Wees geestig, maar kwets niemand
Goede werksfeer
Privacy
Je ware ik durven tonen
Echte liefde
Sociaal zijn
Vriendelijkheid en beleefdheid
Vriendschap
Kunnen lachen
Samenwerken
Eens stil en rustig kunnen zijn
Begrip
Niet achterbaks doen
Geen competitie-strijd
Niet spotten met elkaars gebreken
Een losse sfeer
Niet altijd het ‘pietje precies’ zijn
Af en toe wat humor
Weten wanneer je moet zwijgen
Jezelf zijn, en je niet voor een ander uitgeven
Samen zijn we sterk; alleen kom je nergens
Aanvaard de mening van anderen
Zeg het goede, niet het kwade
Wees lief
Respecteer je ‘leider(s)’
‘Fair play’
Niemand negeren
Met elkaars gevoelens rekening houden
Vermijd ruzies
Respecteer de (spel)regels
Doe wat van je verwacht wordt
Pep je ploegmaats op: zo presteren ze beter
Doe niet aan een ander, wat je zelf ook niet zou willen

(C)
THANKS!

GETUIGENIS

“Onlangs heb ik de bromfiets van een schoolkameraad hersteld.
De dag nadien kreeg ik een kaartje als dankbetuiging.
Dat was helemaal onverwacht!
Ook al doe je het er niet voor, het doet toch deugd als je zo’n dankattentie krijgt.” (Mario)

VRAAG

Heb jij ooit een onverwachte dankattentie ontvangen
voor iets waarmee je iemand anders geholpen hebt?
Wat heeft die dankattentie bij jou teweeggebracht?

Ik heb tijdens een weekend op Francorchamps bij het red-team een extractie moeten uitvoeren op een persoon die volledig klem zat en panikeerde. De tranen stonden in zijn ogen. Omdat ik als eerste bij de wagen was, heb ik hem eerst gekalmeerd, zodat we hem rustig uit de auto konden halen. Twee weken later (bij de volgende oefening) kreeg ik van de voorzitter te horen dat we, speciaal voor ons team, een grote taart hadden gekregen. En dat voor de “koele kikker” nog een helm te wachten stond. Wetende dat een helm voor een piloot heilig is, stonden toen de tranen bijna in mijn ogen. Van een omgekeerde wereld gesproken.

Mijn zus heeft een kindje. Toen dit kindje geboren werd, heeft de vader mijn zus laten staan, de sul! Ik ben, als 16-jarige, elke dag na school bij mijn zus gaan babysitten, dit zes maand lang. Mijn zus zei tegen me dat ik, omdat ik haar gesteund en geholpen had, haar een gunst mocht vragen. Dat wou ik totaal niet, ik had het puur gedaan uit liefde voor mijn zus en mijn nichtje. Ze bleef aandringen om iets te mogen terugdoen, en aangezien mijn nichtje haar wettelijke dooppeter niet meer zag, vroeg ik of ik die taak op mij mocht nemen. En omdat ze mij zo dankbaar was en nog steeds is, stemde ze onmiddellijk toe.

In het vierde jaar gingen we een bejaardentehuis bezoeken. Ik heb daar bijna twee uur naar het levensverhaal van een oude vrouw geluisterd, omdat ze dacht dat ik haar kleinzoon was. Telkens ik deze vrouw opnieuw tegenkom, zwaait ze heel vriendelijk en lacht ze eens.

Een vriend van me heeft kanker gehad. Ik was de enige die hem bleef steunen en bleef opzoeken. Na enkele jaren is hij volledig genezen. Op school heb ik een prijs gehad voor meest verdienstelijke leerling, voor wat ik voor hem had gedaan.

Een jaar of vijf geleden lag mijn grootvader in het ziekenhuis. Mijn grootmoeder stond er alleen voor. Ik ging naar haar toe om een handje te helpen in de tuin. Ze was daar zo van gepakt, dat ze, telkens als ze me ziet, mij nog altijd bedankt. Voor haar stelde dat veel voor. Voor mij was dat de normaalste zaak van de wereld: er zijn voor elkaar.

Een vriendin van mij was, twee jaar geleden, zeer ziek. Ze had klierkoorts en een depressie. Ik ging toen elke woensdagnamiddag, vrijdagavond, en in het weekend, met haar praten over haar problemen en zo… Achteraf, toen ze genezen was, kwam ze mij bedanken voor al die keren dat ik bij haar geweest ben. Ze zei me dat ik haar voor een groot stuk uit haar depressie had geholpen. Dat vond ik echt lief.

We moeten dit jaar een GIP (geïntegreerde proef) maken, en daarvoor koop en bestel ik al de componenten in een winkel, bij een man met heel veel werk. Ik was een zaterdag die componenten niet kunnen gaan halen, omdat ik ziek was. Ik heb hem toen een e-mail gestuurd, die mijn afwezigheid van die zaterdag verantwoordde. Ik verwachtte totaal geen reactie op die e-mail. Hij stuurde het bericht “veel beterschap” terug. Dat heeft mij geraakt. Ik zal dat gebaar nooit vergeten.