PAASZONDAG 2024 (paasbezinning padre Nikolaas Devynck)

29 mrt PAASZONDAG 2024 (paasbezinning padre Nikolaas Devynck)

Jezus leeft en is bij ons.

                                                                                                   Marcus 16, 1-8

Staande in het donker steekt de priester in de paasnacht de paaskaars aan en op de jubelende aanhef ‘Lumen Christi – Licht van Christus’ antwoorden wij zingend: ‘Deo gratias – Heer, wij danken U’. De stilte van de voorbije dag wordt doorbroken met een vreugdekreet, die tegelijk een uitdrukking is van het verlangen naar een ontmoeting met het Licht, dat de levende Heer zelf is. Met brandende kaarsen, aangestoken aan de paaskaars mogen wij dan het liefdesverhaal van God met de mens beluisteren. Altijd opnieuw, nu eens helder en dan weer als een eerste deemstering of een vroeg morgenlicht, weerklinkt zijn Woord. Het blijft tot op vandaag een ‘Vriendelijk Licht’ dat ons de weg wijst doorheen de duisternis, waarin wijzelf en de wereld die ons omringt soms gehuld zijn.

Het paasverhaal van Marcus laat het onvermoede van Jezus’ verrijzenis sterk naar voor komen. Drie vrouwen, onder wie Maria  van Magdala, gaan naar het graf om het dode lichaam van hun Heer te balsemen. Zij maken zich zorgen over de zware steen die voor het graf gewenteld werd, maar tot hun verrassing is deze weggerold. Zij vinden geen dode, maar een jonge man die hen spreekt over Jezus, als over een Levende. Het graf, dat eigenlijk een plaats van dood en vernietiging is, wordt hier aan het einde de bakermat van nieuw leven. Zo trekt Marcus een boog van goddelijke nabijheid over heel zijn evangelie. De levenloze woestijn waar alles begon, wordt nu een tuin waar alles getuigt van een sprankelende frisheid. De Gekruisigde leeft en gaat zijn leerlingen voor naar Galilea, waar Hij hen ooit riep en zij met enthouiasme met Hem zijn meegetrokken. Voortaan zal Hij dit blijven doen, anders, intenser, want ook zij zullen, door de ontreddering die zijn dood teweegbracht, andere mensen worden. Zo eindigt Marcus zijn verhaal met woorden van hoop voor al wie het ooit beluistert. De zware steen, die de toegang tot het graf verhinderde, is nog niet helemaal weggerold. Er is nog zoveel verdriet dat ontroostbaar is, er is nog teveel leed waarbij wij ons onmachtig voelen, er is nog te weinig vrede en vreugde in ons eigen hart. Wellicht hebben wij allen die onthutsende ervaring van de vrouwen uit het evangelie nodig, de ervaring dat God nieuw maakt en tot leven brengt. Wij wensen het u en uw dierbaren toe op het feest van Pasen. De vreugde die wij vieren is immers veel meer dan wat weemoed en gevoel, het is de blijheid omdat wij aan God mogen toebehoren, in alle omstandigheden tot over de grenzen van de dood heen.

De padre’s en medewerkers van de katholieke eredienst bij de Krijgsmacht wensen u en uw 

dierbaren een vreugdevol Paasfeest!

Padre Nikolaas Devynck o.s.b.
Infra Antenne Noord
Sint-Kruis-Brugge

Marcus 16:1-8

Het Woord van God

Toen de sabbat voorbij was kochten Maria Magdalena, Maria de moeder van Jakobus, en Salome welriekende kruiden om Hem te gaan balsemen.
Op de eerste dag van de week, heel vroeg, toen de zon juist op was, gingen zij naar het graf. Maar ze zeiden tot elkaar: ‘Wie zal de steen voor ons van de ingang van het graf wegrollen?’ Opkijkend bemerkten ze echter dat de steen weggerold was; en deze was zeer groot. Binnengetreden in het graf zagen ze tot hun ontsteltenis aan de rechterkant een jongeman zitten in een wit gewaad.
Maar hij sprak tot haar: ‘Schrikt niet. Gij zoekt Jezus de Nazarener die gekruisigd is. Hij is verrezen, Hij is niet hier. Kijk, dit is de plaats waar men Hem neergelegd had. Gaat aan zijn leerlingen en aan Petrus zeggen: Hij gaat u voor naar Galilea; daar zult gij Hem zien, zoals Hij u gezegd heeft.’ 

De vrouwen gingen naar buiten en vluchtten weg van het graf, want vrees en ontsteltenis hadden hen overweldigd. En uit vrees zeiden ze er niemand iets van.