Zondag 17 maart 2024: 5de zondag in de veertigdagentijd

13 mrt Zondag 17 maart 2024: 5de zondag in de veertigdagentijd

Gehoorzaamheid in de school van het lijden

                                                                                                                      Hebr 5, 7-9  –   Johannes 12,20-33 

De school van het lijden is wellicht voor niemand onbekend. Elke mens wordt vroeg of laat geconfronteerd met verdriet, maar toch is de opgave voor de een groter dan voor de ander. Pas wanneer je er middenin zit, besef je welke strijd je te voeren hebt om het leven aan te kunnen, om niet verbitterd te geraken, om te geloven dat je er ooit overheen komt. Staan we erbuiten, dan kunnen wij wel proberen mee te voelen en te troosten, doch het blijft moeilijk om je helemaal in te leven in wat een ander innerlijk verscheurt. Wanneer je zelf mocht opgroeien in een gelukkig gezin, kan je je nauwelijks voorstellen hoe pijnlijk het is voor een kind om het geruzie tussen zijn ouders mee te maken. Jongeren vluchten in alcohol en drugs, omdat zij zowat alles missen wat zij nodig hebben om als mens te leven en gelukkig te zijn. De ‘school van het lijden’ is voor veel jongeren een dagelijkse verschrikking, die hen slaat met een gevoel van onmacht en opstandigheid. In hun jong leven hebben zij wellicht nog niet ervaren dat de school van het lijden een ‘levensschool’ is, die hen de kans geeft om te groeien en meer mens te worden.

Moet de mens dan door ‘de school van het lijden’ om te leren sterven aan zichzelf? Volgens de Hebreeënbrief diende zelfs Jezus deze weg te volgen om geheel ‘gehoorzaam’ te worden aan zijn Vader (v.8). Zoals het graan werd Hij gemalen, geplet onder het onbegrip en de haat van een aantal mensen van zijn tijd. Wanneer Hij echter stierf, brak het ‘uur’ van de waarheid aan. De stem die Hem vandaag toespreekt in het evangelie, tilde Hem op uit de dood en verheerlijkte in Hem zijn uitzonderlijke menselijkheid. De kwetsuren aan zijn lichaam, de afwijzing van zijn prediking en de negatie van zijn godsverbondenheid werden op die manier niet ongedaan gemaakt. Wel waren zij de donkere grond waaruit nieuw leven kon ontluiken, een nieuw sprankelend verrijzenisgeloof, dat hoop en vertrouwen wekte bij allen die zich rondom Jezus schaarden. Gebeurt aan ons niet hetzelfde wanneer wij moedig proberen stand te houden te midden van verdriet, ontgoocheling en onmacht. Soms ontvluchten mensen de realiteit. Meestal kunnen zij ze ook niet verwerken, kunnen ze niet genezen en herbeginnen. Wie echter gelooft in de kracht van de graankorrel laat zowel de pijn als de hoop in zijn leven binnen, zodat beide elkaar kunnen bevruchten en zo nieuw leven doen ontluiken.

Padre Nikolaas Devynck o.s.b.
Infra Antenne Noord
Sint-Kruis-Brugge

Johannes 12:20-33

Het Woord van God

Onder degenen die bij gelegenheid van het feest optrokken ter aanbidding waren ook enige Grieken. Dezen nu klampten Filippus van Betsaïda in Galilea aan en vroegen hem: ‘Heer, wij zouden Jezus graag spreken.’ Filippus ging het aan Andreas vertellen en tenslotte brachten Andreas en Filippus de boodschap aan Jezus over. Jezus echter antwoordde hun: ‘Het uur is gekomen, dat de Mensenzoon verheerlijkt wordt. Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: als de graankorrel niet in de aarde valt blijft hij alleen; maar als hij sterft brengt hij veel vrucht voort. Wie zijn leven bemint verliest het; maar wie zijn leven in deze wereld haat zal het ten eeuwigen leven bewaren. Wil iemand Mij dienen dan moet hij Mij volgen; waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn. Als iemand Mij dient zal de Vader hem eren. Nu is mijn ziel ontroerd. Wat moet Ik zeggen? Vader, red Mij uit dit uur? Maar daarom juist ben Ik tot dit uur gekomen. Vader, verheerlijk uw Naam.’

Toen kwam er een stem vanuit de hemel: ‘Ik heb Hem verheerlijkt en zal Hem wederom verheerlijken.’ Het volk dat er bij stond te luisteren zei dat het gedonderd had. Anderen zeiden: ‘Een engel heeft tot Hem gesproken.’ Maar Jezus sprak: ‘Niet om Mij was die stem maar om u. Nu heeft er een oordeel over de wereld plaats, nu zal de vorst dezer wereld worden buitengeworpen; en wanneer Ik van de aarde zal zijn omhooggeheven zal Ik allen tot Mij trekken.’ Hiermee duidde Hij aan welke dood Hij zou sterven.