Zondag 18 februari 2024: eerste zondag in de veertigdagentijd

16 feb Zondag 18 februari 2024: eerste zondag in de veertigdagentijd

                                     Herbergzaamheid van God

                                                                                    Gen. 9, 8-125 – Mc 1, 12-15

Het oude bijbelverhaal van Noach en zijn ark doet je wat glimlachen, vooral als je denkt aan de wonderlijke voorstelling die jij je ooit maakte van de ark en van de lange stoet van dierenparen. Het spreekt ons echter over enkele sterke menselijke ervaringen die de moeite waard zijn om er nog even bij stil et staan. Voor de bijbelse schrijver had de werkelijkheid een heel dreigender karakter dan voor ons. Voor tal van natuurverschijnselen had men geen verklaring. Men beschikte over minder materiële middelen om het leven menswaardig uit te bouwen. Maar ook nu zijn er sporen van een vernietigende zondvloed aanwezig.

Een actie Broederlijk Delen herinnert ons nogmaals aan de verschrikking van de honger in de wereld, aan de uitzichtloze toekomst van miljoenen vluchtelingen, aan het onrecht en corruptie in heel wat Derde-Wereldlanden. Of doet de woeste zee uit het verhaal ons eerder denken aan de vernietigende ziekten zoals aids en tuberculose? Of geven wij er een persoonlijke invulling aan vanuit de negatieve situaties die wij zelf meemaken? Hoe dan ook, een eigentijdse vertaling kan ons helpen om enerzijds de realiteit van een bedreigende wereld te beseffen en ons anderzijds toegang verlenen tot die vreemde geloofservaring van de bijbelse mens dat God zijn schepping genegen is. Ook al heeft hij geen verklaring voor alles wat er gebeurt, ook al voelt hij zich overgeleverd aan blinde machten, hij weet zich opgenomen in een liefdevolle beweging die al wat leeft omvat. Hebben wij hetzelfde vertrouwen? Geloven wij dat God onze mensenwereld onder zijn bescherming neemt? Misschien zou je dit wel willen, maar bots je keer op keer op feiten die het je moeilijk maken. Bij sommige dramatische gebeurtenissen vraag je je af waarom God niet tussenbeide komt, waarom Hij zijn schepping laat vernietigen? Je twijfelt zelfs aan zijn bestaan. Maar ook als je gelooft in een herbergzame God die al wat leeft behoedt, dan nog is het niet gemakkelijk om vanuit dit besef te leven en ernaar te handelen. Zelf behoedzaam omgaan met de schepping is wellicht de enige weg om haar bestemming op het spoor te komen en mee te helpen verwezenlijken. Zelf aandachtig zijn voor al wie verloren geraken in onze wereld laat ons de grenzeloosheid van Gods zorg beseffen en maakt ons op onze beurt herbergzaam voor mensen rondom ons. Zo wordt wellicht de regenboog uit het verhaal van Noach ook voor ons een teken van hoop dat ons tegelijk herinnert aan het verbond en ons oproept om eraan mee te werken.

Padre Nikolaas Devynck o.s.b.
Infra Antenne Noord
Sint-Kruis-Brugge

Marcus 1:12-15

Het Woord van God

In die tijd dreef de Geest Jezus naar de woestijn. Veertig dagen bracht Hij in de woestijn door, terwijl Hij door de satan op de proef werd gesteld. Hij verbleef bij de wilde dieren en de engelen bewezen Hem hun diensten. Nadat Johannes was gevangen genomen ging Jezus naar Galilea en verkondigde Gods blijde boodschap. Hij zei: ‘De tijd is vervuld en het rijk Gods is nabij; bekeert u en gelooft in de blijde boodschap.’