Zondag 16 juli: vijftiende zondag door het Jaar A

12 jul Zondag 16 juli: vijftiende zondag door het Jaar A

De parabel van jouw leven.

                                                                                                  Mt 13, 1-23

Tijd en geduld zijn twee voorwaarden om de rijkdom van het evangelie aan bod te laten komen. Wie denkt in termen van efficiëntie en rendement zal zich eerder onbehaaglijk voelen bij de beelden van de zaaier en het zaad. Anderzijds is het duidelijk dat Jezus hier zomaar gene toelichting geeft bij landbouwmethoden uit zijn tijd. In eenvoudige bewoordingen spreekt Hij over de band tussen God en de mens, over de aanvaarding van de evangelische boodschap en de misgroei die er mogelijk is. Het kan dat Hij de gelijkenis over de zaaier verteld heeft om tegenstanders van antwoord te zijn die beweerden dat heel zijn prediking mislukt was. Matteüs maakt ze tot ouverture van zijn parabelrede, waarin de doorbraak van het Rijk der hemelen de hoofdgedachte is.

Jezus licht de betekenis van de parabel toe. Merkwaardig hierbij is de beeldverschuiving die zich voordoet. Gewoonlijk worden wij, mensen, vergeleken met de grond waarop het zaad valt. De zaaier mag er nog zo kwistig omgaan met zijn zaaigoed, wanneer het niet op vruchtbare bodem terechtkomt kan het geen wortel schieten. De conclusie ligt voor de hand: laten wij in ons hart alle distels en rotsachtige plekken verwijderen, opdat wij als ‘goede grond’ Gods Woord kunnen ontvangen. In de uitleg die achteraf volgt, gaat alle aandacht naar het zaaigoed zelf. Mensen worden uitgestrooid op de akker van de wereld. De een komt op een weg terecht, een ander tussen distels of rotsblokken, een derde valt in goede aarde en brengt vruchten voort. Misschien voelen we ons wat onwennig bij deze nieuwe invulling. Het veronderstelt immers dat een ‘ander’ zich van ons bedient, zoals een zaaier gebruik maakt van het zaaigoed. Spontaan aanzien we dit als een beknotting van onze vrijheid, tenzij we beseffen wie ons uitstrooit en met welke bedoeling dit gebeurt.

Uit het geheel van de lezing blijkt dat God de verborgen Aanwezig is die zaait en groeikracht schenkt. Hij gelooft zo sterk in de mens dat Hij de doorbraak van zijn Koninkrijk aan hem verbindt. Hij handelt niet buiten hem om, maar vertrouwt zich aan zijn ontvankelijkheid toe, met het risico dat zijn boodschap van liefde verstikt geraakt, met de kans ook dat zij tot volle bloei komt in het samenleven van mensen. Om beeld van Hem te zijn, worden wij dus uitgestrooid. Om voor elkaar brood en kracht te zijn, worden wij als zaad gezaaid. God heeft ons niet voor niets geschapen. In elk van ons heeft Hij een stukje van zijn Koninkrijk neergelegd, in de hoop dat wij het zichtbaar maken en laten uitgroeien tot een goudgeel korenveld.

Padre Nikolaas Devynck o.s.b.
Infra Antenne Noord
Sint-Kruis – Brugge