02 jun Zondag 4 juni: Drievuldigheidszondag
Jahwe is barmhartig en medelijdend.
Ex 34, 4b-6.8-9
Misschien verwacht jij een en ander van het feest van de Drieëenheid dat wij vandaag vieren. Alsof het te vroeg is om de gewone ‘tijd door het jaar’ aan te vatten, blijven we nog even stilstaan bij het ‘waarom’ van het hele Christusgebeuren, dat vanaf de advent aan ons voorbijtrok. Je kan Jezus’ leven, sterven en verrijzen niet los zien van zijn Vader, die als een onzichtbare tweede Persoon altijd en overal aanwezig was. Daarom is deze dag een unieke kans om onze vragen en ervaringen in verband met God te toetsen aan het geloof van mensen vóór ons.
Vooreerst in het fragment uit het Boek Exodus. Mozes bestijgt de Sinaïberg om er Jahwe te ontmoeten. Na het jammerlijk voorval met het gouden kalf is het nodig dat de relatie tussen Israël en zijn God hersteld wordt. Deze is hiertoe bereid en laat zich als bevestiging van zijn trouw jegens hen, aan hun leider Mozes zien. Je zou verwachten dat er op deze plaats in de tekst een beschrijving volgt, die ons een beeld van de Onzichtbare geeft. Dit gebeurt evenwel niet en toch wordt er heel veel over Jahwe gezegd: “Hij is barmhartig en medelijdend, groot in liefde en trouw” (Ex 34, 6). Deze enkele kwaliteiten die aan Hem worden toegeschreven, zijn geen inzichten of begrippen die plots in de geschiedenis van de mensheid hun intrede hebben gedaan. Het geloofsbesef dat hier samengevat staat, is gegroeid vanuit het leven. Mensen hebben ervaren wie God voor hen is, niet één keer, maar ontelbaar veel keren. Doorheen allerlei omstandigheden hebben zij Hem leren kennen en heeft de Onnoembare zich aan hen bekendgemaakt als een liefdevolle God.
Twee ervaringen zijn hierbij van doorslaggevende betekenis geweest. Vooreerst is er het aanvoelen van de bijbelse mens dat hij alles aan Jahwe te danken heeft. Zonder Hem is hij niet en valt hij ten prooi aan ziekte, zonde en dood. Indien God hem niet barmhartig is, kan hij niet bestaan. Indien Hij zich niet vol mededogen naar hem keert, loopt hij te pletter op de schaduwkanten van het leven. De tweede ervaring omvat heel het joodse volk en zijn geschiedenis. Te midden van de grootmachten van die tijd betekent Israël niets. Aanvankelijk zijn zij niet meer dan een groepje opgejaagde nomaden, goedkope werkkrachten in de handen van de farao’s. Jahwe maakt echter keer op keer de toekomst voor hen open. De uittocht uit Egypte is zijn werk. De terugkeer uit de ballingschap hebben ze aan Hem te danken. Het voortbestaan van Israël is zijn zaak. De bijbelse mens is zich bewust van de gratuïteit van Gods trouw. Van vader op zoon wordt erover verteld. Het belangrijkste is evenwel dat het Godsbesef van deze mensen ingebed zit in hun ervaringswereld. Zo vinden zij woorden en beelden om uit te zeggen wie Hij voor hen is.
Padre Nikolaas Devynck o.s.b.
Infra Antenne Noord
8310 Sint-Kruis-Brugge
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.