27 apr Zondag 30 april: vierde paaszondag
De Heer is mijn herder
Joh 10, 1-10
In de vroegchristelijke kunst is het beeld van de goede herder één van de geliefde Christusvoorstellingen. Afbeeldingen van de gekruisigde Jezus zijn eerder zeldzaam. Vooreerst is de herinnering aan zijn afschuwelijke lijdensweg voor deze mensen te concreet. Bovendien drukt de vergelijking met de herder het best uit wie Jezus voor hen is. Wanneer zij Hem zo noemen dan brengen zij onder woorden hoe groot hun vertrouwen is dat zij in Hem stellen. Na de verrijzenis is hun onderlinge verbondenheid nog gegroeid en tegelijkertijd zijn zij er meer en meer van overtuigd geraakt dat Hij altijd voor hen zal zorgen. Is Hij voor jou ‘de Herder van je leven’?
Bij de leerlingen en binnen de eerste christelijke gemeenschappen groeit er een nieuw inzicht: Jezus heeft op een unieke wijze onder hen geleefd, als een ‘goede’ herder die zichzelf helemaal wegschenkt uit zorg voor allen die Hem zijn toevertrouwd. Hoe sterker zij zich met Hem verbonden voelen, hoe meer zij dit begrijpen en hoe duidelijker zich voor hen aftekent waarom Hij, onschuldig als een Lam, werd omgebracht. Voor overheden en Schriftgeleerden was Hij een bron van ergernis, voor hen Iemand met een ruim hart, dat onvoorwaardelijk liefheeft. Hij heeft hen getoond wat het inhoudt je leven te geven voor anderen, wat het kost wanneer je opkomt voor het recht op leven van armen, welke risico’s je loopt wanneer je oppervlakkigheid en egoïsme aanklaagt. Wie zich ‘christen’ noemt, verklaart zich bereid om Jezus’ herderlijke manier van leven na te volgen, niet op eigen kracht, maar vanuit een gegrepen zijn door zijn persoon. Het is pas vanuit de verrijzeniservaring dat de leerlingen het aandurven om zoals hun Heer én tevens omwille van Hem te delen, te vergeven, al predikende rond te trekken, miskenning en ontbering te doorstaan. Zij zijn hun Herder gevolgd, velen zelfs tot in de dood.
Jezus’ voorbeeld omzetten in een concrete levensstijl is niet gemakkelijk. Het ligt niet voor de hand hoe het moet binnen de realiteit die wij meemaken. Daarbij komt nog dat wij vanuit onze menselijke gegevenheid vaak geneigd zijn om voor onszelf te kiezen. Toch mogen wij erop vertrouwen dat de verrezen Heer ons ook nu blijft voorgaan en ons zal wegroepen van onze dwaalwegen. Hij is een voortdurend appèl om elke ik-betrokkenheid te doorbreken, maar tevens is Hij Diegene die beschutting en nabijheid schenkt wanneer het moeilijk wordt. Zo goed kent Hij de mens, dat Hij weet hoe nodig wij het nodig hebben genoemd te worden bij onze naam om dag na dag zijn weg te durven gaan.
Padre Nikolaas Devynck o.s.b. Infra Antenne Noord Sint-Kruis-Brugge
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.