Zondag 19 maart: vierde zondag in de veertigdagentijd

16 mrt Zondag 19 maart: vierde zondag in de veertigdagentijd

Kind van het licht – Joh 9, 1-41

Deze vierde zondag in de veertigdagentijd reikt ons de symboliek van het licht aan, het licht dat in de paasnacht ontstoken wordt als teken van de verrezen Heer in ons midden. Telkens zingen we dan het mooie refrein: “Zoals het licht ons verschijnt in de nacht, zo is Jezus onze vreugde. Hij is een licht voor onze ogen. Hij is een feest voor ons hart.” De blindgeborene uit het evangelie van vandaag, die vanaf het begin van zijn bestaan in de duisternis leeft, afgesneden van mens en wereld, wordt door Jezus uit de anonimiteit gehaald. Hij ‘ziet’ en ‘roept’ de man en wordt zo zijn vreugde voor altijd.

Het verhaal van de blindgeborene brengt ons op weg naar het licht, dat tenvolle is doorgebroken in Jezus. Het eerste wat treft is de zorg voor de lijdende mens. Jezus ging niet voorbij aan het verborgen verdriet van de Samaritaanse, Hij doet dit ook nu niet. Hij spreekt de blinde aan, geneest hem en wanneer hij later uitgescholden wordt door de Joden, gaat Hij hem zelfs opzoeken. Eigenlijk doet het goed dat wij, week na week in deze tijd, die sterke kentrek te horen krijgen: God heeft jou nodig om de duisternis uit het leven van mensen weg te bannen. Dit kan met kleine dingen zoals een bezoek, een goed woord, een attentie als teken van je bekommernis. Dit kan door edelmoedig te delen van je teveel voor allen die honger lijden en gebukt gaan onder allerlei vormen van uitzichtloosheid.

Vervolgens is er de geloofsgroei van de blinde man. Het lijkt eenvoudig en vanzelfsprekend: je ‘ziet’ het of je ‘ziet’ het niet. Vaak is het zo in het leven. Wie veel van de natuur houdt zal in deze lentetijd meer tekenen van ontluikend leven bemerken dan wie hiervoor niet openstaat. Als je negatief ingesteld bent, heb je enkel aandacht voor het verkeerde. Met een positieve blik zie je heel wat anders. Hetzelfde kan je zeggen van ‘geloof’. Als God voor jou een werkelijkheid is, dan herken je zijn aanwezigheid. Je ervaart zijn nabijheid en zijn zorg in mensen en gebeurtenissen. Is hij een vreemde voor jou, dan vind je weinig tekenen die je naar Hem verwijzen. Wie kan je dan de ogen openen? Het evangelie antwoordt hierop niet. We maken alleen mee hoe een ontmoeting met Jezus de blinde doet herboren worden. Misschien is dit een beeld dat je op weg zet: geloven is als een soort nieuw leven dat in jou groeit, het is een licht dat stilaan doorbreekt, een warmte die je houvast geeft, een kracht die veel mogelijk maakt. Zowel Jezus als de blinde hebben te lijden. Het geldt ook voor ons: ga je in zijn voetspoor, dan ontmoet je het kruis. Als je probeert de zware levensomstandigheden te aanvaarden en te dragen, zal je een rijper mens maar ook bewust worden dat je ‘een kind van het licht’ bent.

Padre Nikolaas Devynck o.s.b.

Infra Antenne Noord

Sint-Kruis – Brugge