Hopen in de Advent! (eerste zondag van de advent)

29 nov Hopen in de Advent! (eerste zondag van de advent)

(Klik op de titel)

Een krans met groen doet leven naar het licht toe.

“Elke dag wordt wat korter,
elke dag wordt een beetje donkerder,
elke dag een beetje meer nacht.

In de donkerte van die nachten
ontsteken we elke week een kaarsje meer
tot we de krans rond zijn
en er weer genoeg licht en warmte zal zijn
om Hem een thuis te geven.”

Vandaag start de Advent.

In deze periode die loopt tot aan Kerstmis willen we jullie boodschappen van hoop brengen.  Want dat is de Advent, een hoopvol toeleven naar de geboorte van Gods Zoon in onze wereld. God die zijn licht wil geven aan ons.

We steken dus vandaag de eerste kaars op de adventskrans aan.

Over die krans, die onze kerken en huizen siert, wil ik het even hebben.

Want een adventskrans is zoveel meer dan een aardig bloemstuk, goed voor wat sfeerschepping in duistere dagen. Je hebt ze in velerlei vormen en maten en er wordt heel creatief mee omgesprongen. Het oogt mooi maar de oorspronkelijke, betekenisvolle symboliek dreigt erbij verloren te gaan.

De kaarsen symboliseren de opgang naar het Licht van Kerstmis. Het groen verwijst naar de groene kleur van het leven op aarde. Door het afnemende licht, door de toenemende duisternis, door de koude en door het verkleuren van de vallende bladeren is het groen bijna letterlijk weggevallen. De hoop op nieuw leven, op herstel van het groen wordt uitgedrukt in de takjes die toch nog groen blijven in de winter.

Het gebruik van de adventskrans zoals we dit vandaag kennen is afkomstig van een gebruik in de kloosters waar men in de duistere kamers extra licht creëerde voor de advent. Voor de gelegenheid werd de lichtboog met groene takken en kaarsen versierd. Met Kerstmis werd de krans omhooggetrokken als een kroonluchter.

Door de tijden heen is de adventskrans een christelijke, symbolische, beeldende uitdrukking geworden van verwachting en hoop, van uitzien naar licht. Jezus is voor ons ‘licht van de wereld’. Advent is een tijd van wachten, van voorbereiden op Kerstmis. Wij maken ons klaar opdat Jezus ook in ons eigen leven kan geboren worden. Wij laten Jezus toe in ons leven als het Licht.

Elke zondag van de advent wordt er telkens één kaars meer aangestoken. Door meer licht te ontsteken wordt duisternis overwonnen en groeit de hoop en de verwachting naar de komst van de Messias. De laatste zondag voor Kerstmis branden dan alle kaarsen.

De vier kaarsen spreken van het verlangen naar licht. Ze doen ons uitzien naar de komst van het Licht van de wereld.

Het is advent …
vier kaarsen gaan branden.
Mooie momenten om
even stil te staan.
En in dit kleine kwetsbaar licht
zien we de belofte en de herinnering:
“God houdt ons altijd in zijn handen.”