Kaddisj voor de wereld

29 nov Kaddisj voor de wereld

Kaddisj voor de wereld.

 Our Lady of the Desert

Als je hoog boven de wolken vliegt krijg je het bijzondere gevoel dat alles wat zich daar beneden – onder de wolken – afspeelt, bijkomstig is. Boven de wolken een ervaring van de realiteit.  Een ervaring van de grootheid van Gods schepping.  Op aarde en dus onder de wolken hetgeen wij ervan maken, fictie.

Ik ben op weg naar Jordanië. Belgische militairen werken in de Jordaanse woestijn en ik mag twaalf dagen hun aalmoezenier zijn.  Het is voor mij geen vanzelfsprekende opdracht. Ik ken de wereld van de luchtmacht niet.  Ik ken de militairen zelf niet en de Franse taal is niet mijn moedertaal.  Gelukkig word ik door velen warm onthaald en na enkele dagen werden mij levensverhalen toevertrouwd.

De militair, de vrouw, de man is niet de gewetenloze of de verstarde stoere avonturier die wij denken dat zij of hij is. Ze zijn mens.  Elk met een eigen leven, dikwijls vol hindernissen, vragen en bekommernissen.  Ze zijn mama en papa.  Ze zijn partner, zoon of dochter en worden gemist.

Als je in een oorlogsgebied terecht komt, dan overvalt je de grote ellende die mensen elkaar blijkbaar zonder moeite kunnen aandoen. En als aalmoezenier, maar zeker ook als rechtschapen of christelijk militair stelt zich de vraag wat wij– als westerse ‘superieure’ samenleving – in welke mate mogen of kunnen doen om een gewelddadig conflict te beëindigen en een zekere vrede trachten te forceren. Menselijke vrede en gewapende macht gaan soms hand in hand.  Christelijke militairen stellen zich daar dus ook vragen bij en er is geen eenduidig of eenvoudig antwoord te geven.

Gelukkig kunnen we tussen al de haat en al het geweld ook heel concreet en dagdagelijks zien dat kleine gebaren of handelingen van hoop ontstaan. Een ‘vijandig’ militair die een menselijk gebaar stelt en de spiraal van geweld doorbreekt.  Een missiezuster die getraumatiseerde kinderen haar handen en haar hele leven rijkt.  Een moeder die haar kind voedsel toesteekt en haar met warme ogen toekijkt.  Een hand die troost.

Er kan nog zo veel meer gebeuren. Soms vergeten wij dat onze Heer zich door ons handelen en liefhebben in de wereld kenbaar maakt. Blijft dit doen om Hem te gedenken.

Snow City, Jordanië (Disco Chapel).

Luc Carré

diaken en legeraalmoezenier