02 feb Verslag bezinningsdagen te Retie (2003)
Verslag van de bezinningsdagen van maart 2003 te Retie.
2/2003
De oorlog in Irak was nog niet begonnen. Alleen de vrees bestond en groeide. De aanslagen en de terreur van 11 september 2001 waren nog niet vergeten – alsof het gisteren was gebeurd. Al met al een beetje een rare bagage om mee te vertrekken naar studiedagen die toch ook over samenwerking en dienstbaarheid zouden gaan.
Maandag 10 maart gingen de gesprekken over: ‘De Katholieke soldaat in het derde millennium’. Vertrekkend van de AMI bijeenkomsten (waarover reeds eerder een verslag verscheen in ‘Om en Rondom’ werd er gepraat over oecumenische samenwerking met het oog op wereldvrede maar ook over terrorisme: de bestrijding ervan maar vooral het voorkomen van deze nieuwe vorm van oorlog voeren. Geweld bestrijden met geweld (o.a. militair optreden ) moet ook zijn grenzen kennen ; zoniet wordt dit ingrijpen terrorisme op zich. Bovendien gaat het Westen ook niet helemaal vrijuit bij het ontstaan van wraakgevoelens bij sommige volkeren. Dit alles zou nu allicht op een heel andere manier besproken worden nu een oorlog in Irak achter de rug is maar de gevolgen ervan nog zwaar wegen.
De Nederlandse Kolonel Dijkers – werkzaam voor Shape – gaf ons zijn visie als militair o.a over: ‘In hoeverre rekening houden met het persoonlijke geweten van een militair bij opdrachten’; een interessant gegeven waar het laatste woord allicht nog niet over gezegd is immers indien een militair kan weigeren aan bepaalde opdrachten deel te nemen uit overtuiging hoe zit het dan met de betrouwbaarheid van een leger?
Dinsdag 11 maart werd een bezinningsdag begeleid door Pater Van Steenbergen. Via Vassily Kandinsky en vooral Mark Rothko kwamen we bij de kunstenaar die een hele denkwereld naar voor brengt door middel van enkele lijnen, enkele vlakken of een mengeling van beiden. Soms ingewikkeld soms bijna te eenvoudig zodat het minimale kunst genoemd werd. Maar minimaal was het allesbehalve. Het bracht ons bij kunstenaars die schilderen en mediteren – bij onthaasting, versobering en bewustwording. Hoe en wat schildert iemand die in zijn jeugd geconfronteerd werd met de holocaust en dus veel te verwerken heeft? Het doet ons met heel andere ogen kijken naar moderne en actuele kunst. (We hadden Jan Hoet misschien nog moeten uitnodigen.)
Daar waar het woord in dagen van crisis en oorlog vaak onbetrouwbaar wordt, blijkt kunst een uitstekend middel om te vertellen wat er onder mensen leeft. Het op zoek gaan naar jezelf – naar de zin van wat is – naar de betekenis van relaties met anderen : het zat allemaal in schilderijen die op het eerste gezicht een paar kleurvlakken leken.
Rothko gaf zijn werken geen handtekening mee – vaak ook geen titel – en nooit een kader. Zijn werk moest uitdeinen en zo ook de liefde tussen mensen.
Tijdens de bezinning werd er verwezen naar de boodschap van het Evangelie:
Dienstbaarheid: Niet gekomen om gediend te worden maar om te dienen – Jezus genas haar en zij stond op en diende hen – het is zaliger te geven dan te ontvangen – de noden van de anderen zien – het komt er tenslotte op aan zijn leven te geven. De Vasten was reeds begonnen en werd ons voorgeschoteld als de tijd om te werken aan ons christen-zijn.
Woensdag 12 maart mochten wij C. De Troch, Directeur-generaal bij de Federale Politie te Brussel als spreker ontvangen. We kregen heel wat puntjes mee om over na te denken. Ik zet hier de belangrijkste even op een rijtje beseffend dat zij stuk voor stuk allemaal een uitvoerig artikel waard zijn.
– De zelfgenoegzaamheid van de welvaartstaat werd aangekaart
– Het gevaar dat veel info bekeken wordt alsof het fictie was.
– Geweldscriminaliteit valt in verschillende soorten uit elkaar v.b. verkeersagressie – haatcriminaliteit om diverse redenen – onmacht om met een situatie om te gaan ( v.b. scheiding). In eigen land vallen die cijfers volgens de spreker nog mee.
– De blijkbaar kleinere vormen komen vaak te weinig aan bod in het grote debat b.v. pestcriminaliteit – onverdraagzaamheid – gewelddaden op school – geweld tegen succesrijken….. maar ook onverdraagzaamheid t.o.v. politie.
– Over terrorisme werd o.a. gezegd dat het vaak een manier is om het zelfbeeld op te krikken. Daar tegenover staat de angst van velen voor wat vreemd – anders is.
– Geweld kan nooit een oplossing op zich zijn – het kan hoogstens de weg vrij maken naar andere oplossingen.
– Afronden deden we met de vraag of het zinvol zou zijn een samenlevingsdienst in het leven te roepen te vergelijken met de vroegere legerdienst.
Na het middagmaal werd er nog gewerkt in kleinere groepjes rond oecumenische samenwerking – rond verschillende visies in verband met terrorisme. Wat de samenwerking betreft lijkt er veel goede wil te zijn om dit te proberen vooral dan met andere christenen; met andere wereldgodsdiensten zoals de islam is er nog een vrij grote terughoudendheid en angst voor fundamentalisme en fanatisme.
Wat terrorisme betreft komt ook hier nog eens naar voor dat godsdienst niet het enige motief is maar dat economische en sociale problemen ook een belangrijke rol spelen.
We namen afscheid van elkaar met onze laatste viering in de kleine sfeervolle kapel. Tot de volgende keer maar weer – ergens in oktober…….
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.