02 feb Luisteren naar getuigenissen over bidden
Aalmoezenier Annie Walscharts doet verslag van de getuigenissen van Marijke Meinesz en Jan Goyvaerts over bidden tijdens de studiedagen te Retie (2006).
1/2006
Samen met de Pastorale werkers luisterden we tijdens onze bezinningsdagen te Retie naar Marijke Meinesz en naar Jan Goyvaerts rond het thema: Bidden.
1. MARIJKE MEINESZ
Voor Marijke is bidden en waken een deel van haar leven. Het is iets zeer persoonlijks – ieder vogeltje zingt immers zoals het gebekt is – dat nog steeds groeit en evolueert.
Marijke groeide op in een protestants midden bij ouders die in het onderwijs stonden. In haar opvoeding was de bijbel zeer sterk aanwezig. Elke avond werd er gelezen uit de kinderbijbel en werd er een ‘Onze Vader’ gebeden – geen Wees Gegroet want Mariaverering is geen traditie in de Proterstantse Kerk. Toen haar moeder ernstig ziek werd vond zij haar vader ooit geknield in gebed. Dit maakte op haar een zeer grote indruk. Later in haar uiteenzetting zou ze er nog op terugkomen, hoe bidden ook betekent: je klein maken.
Door de prille twintiger werd gelovig zijn een beetje naar de achtergrond gewezen. Marijke stond meer verstandelijk in het leven.Toch kwamen de vragen rond de zin van het leven weer terug boven. Ondertussen gehuwd en moeder van twee kindjes, bracht ze met haar studenten een bezoek aan een Abdij. De ontmoeting met de monniken maakte indruk. Zij straalden geluk uit. Bijzonder was ook het kruisbeeld op haar kamer hier. Het was een kruisbeeld met Christus daar waar men bij de protestanten kruisbeelden zonder Christus gebruikt. Bijbelverhalen en herinneringen kwamen terug boven met als belangrijke boodschap: Jezus wil er zijn voor jou – wil jij Hem?
Het meebidden met de monniken – geknield op een bankje – gaf een gevoel van intens leven.Nog benadrukt door het feit dat ze zwanger was. Dit wou ze nooit meer kwijt. Gevolg: regelmatig bidden – stil, op de knieën zoals vader toen, je richten naar God. Het is een beetje zoals het gevoel tussen geliefden: je wil elkaar zien, elkaar ontmoeten.
Een uitnodiging om in de buurt van Leuven bij Jezuïeten op retraite te gaan kruist haar weg. Geen gemakkelijk iets want er moet veel voor achtergelaten worden. Je gezin blijft immers thuis en je vakantiedagen voor dat jaar worden opgebruikt. Toch gaat ze: “Alsof Hij je naar de woestijn lokt – dat maakt je gewillig”. Maar het loonde, er wordt je 1000voudig teruggegeven. God houdt op zulke momenten grote kuis in ons hart; zo komt er weer plaats voor Zijn Liefde.
Het is belangrijk los te komen van een heleboel dingen, na te denken over onze manier van omgaan met elkaar. Wij zijn bijvoorbeeld te veel vergelijkende mensen: die kan dat en ik niet, die ander heeft dat en ik niet… Dit leidt vaak tot jaloezie. Je wil ook graag dat de ander de dingen doet zoals jij wil dat ze gedaan worden terwijl we juist ieder de ruimte moeten geven zichzelf te zijn. Laten we genieten van de verschillen.Want kijk: in de natuur heeft ook alles zijn eigenheid zijn eigen plaats en betekenis. Zo gaat God een weg met mij en met ieder van ons.
Onze omgang met elkaar is zó belangrijk. Liefde kan je niet pakken. Iemand schreef ooit over het eten van een appel: “Je moet het zo doen dat ook de appel ervan geniet.” Iets om over na te denken.
Bidden kan ons helpen in ons omgaan met elkaar.
Maar wat houdt ons dan tegen – waarom bidden veel mensen zo weinig?
Is het de drukte, het grote belang van andere dingen zoals werk, gezin… Is onze geest vaak te vol, ons hart te druk of te bezorgd?
Bidden is echter een noodzakelijk iets. We moeten immers putten bij de bron.
Een bijbelagenda geeft elke dag een stukje bezinning en/of gebed mee: dat kan ons helpen. Maar je kan ook elke dag zelf iets opschrijven – enkele regeltjes zijn vaak reeds voldoende: waar zat het goed vandaag, wat liep er fout, heb ik aan God gedacht…?
Ten slotte kregen we nog een letterwoord mee dat vertelde wat bidden kan zijn BAVO:
– Bedanken: want dankbare mensen zijn blije mensen.
– Aanbidden: jezelf de tweede weten – God is immers het centrum. Je klein maken door af en toe op de knieën te bidden.Maar ook ten opzichte van elkaar moeten we onszelf klein durven maken door niet altijd de eerste te willen zijn.
– Vragen: Jezus wordt geraakt door onze vragen en helpt, geneest… tegen alles in.
– Offeren: kan vreugdevol maken: iets geven, je losmaken van iets, kunnen geven uit liefde ook al valt het zwaar.
En om mee te eindigen: Bidden is als een tegengif, een bloedtransfusie.
2. JAN GOYVAERTS – DIAKEN
Jan is vader van 6 kinderen tussen 12 en 20 jaar oud. Hij vindt geloof doorgeven dan ook belangrijk en vindt het deugddoend dat de kinderen interesse blijven tonen – enkelen studeerden zelfs in die richting.
Toen ze jonger waren liet hij ze kennis maken met Jezus – geregeld werd er voorgelezen uit kinderboekjes over Jezus. Er werden ook kaarsjes gebrand voor verschillende intenties en er werd gezongen.
Jan woont met zijn gezin in wat je een ‘aanleun’woning zou kunnen noemen. Zij ‘leunen aan’ bij een klooster – en nemen op eigen maat deel aan het gebedsleven van de kloosterlingen. Het is voor hen belangrijk te tonen dat geloven je gelukkig kan maken. Wij zijn geroepen om die vreugde uit te stralen o.a. door Eucharistie te vieren. Het samen vieren met andere gezinnen, elkaar ontmoeten, samen dingen ondernemen geeft een gevoel van verbondenheid. Samen gelovig zijn, erover kunnen en mogen praten maakt het als gezin aangenaam.
Eucharistie vieren is belangrijk maar kan je het verplichten? Geloven en je geloof beleven moet met de kinderen groeien en evolueren. Op een bepaald moment gaat ieder zijn eigen weg door studie of werk – ieder vult dan ook zijn gelovig zijn in op zijn eigen manier. Het gesprek, het regelmatig samen vieren blijft en dat is goed. Opvallend is ook dat de contacten met jongeren van ‘vroeger’ in de parochie of gezinsgroep vaak blijven.
Kinderen ondervinden wel dat het vaak moeilijk is om in de klas over geloven te praten en dat is spijtig.
Bijbels bidden:
– Abraham bad vragend: “Ik heb geen zoon…” Het spontane gebed is vaak een vraaggebed.
– Mozes’ voorspraakgebed voor het volk: “Bescherm hen…” Bidden voor anderen, voor de Kerk: doen wij dat ook? Kritisch zijn mag, maar bidden we ook voor de Kerk en voor hen die er verantwoordelijkheid dragen?
– Vrouwen in de Bijbel bidden veeleer lovend en dankend: “Dank omdat Gij er zijt voor ons…”
– David in de psalmen: het gebed als liturgie – het samen bidden. Jezus smelt dit alles samen. Hij ontdekte God in de stilte. Alleen op een berg.
Een patroonheilige kiezen voor je kind als bondgenoot in het gebed is zeer zinvol; door de keuze van de naam wordt het tegenwoordig wat moeilijker maar toch – als tweede naam misschien.
Ook de sacramenten spelen een belangrijke rol als deel van een gebedsleven;
Maar niet alleen met woorden bidden we – het lichaam bidt mee.
Ik DOE nu wat God verlangt.
WASSEN: jezelf reinigen – zuiverheid nastreven om voor God te staan.
ETEN: maaltijd BEREIDEN = deelnemen aan de schepping.
Bewust GAAN, STAPPEN: op weg zijn met de Heer.
HOREN – b.v. een sirene – DENKEN aan hen die in nood zijn.
KIJKEN, ZIEN: foto’s – nieuws op T.V. maar ook het kruis, de kerk…
WACHTEN: bewust zijn van deze tijd – bezinning – gebed voor de anderen
(bij de dokter b.v.)
Natuur WAARNEMEN ervan GENIETEN.
INSLAPEN bij God.
KNIELEN / BUIGEN: jezelf klein maken.
GEBAREN MAKEN: van kruisteken maken tot gebaren die een gebed begeleiden.
LUISTEREN naar muziek: jezelf even vergeten, dat kan ons op weg naar God brengen.
Het UITSPREKEN van gebeden.
Eucharistie en de communie ONTVANGEN en/of UITDELEN.
Een tekst KIEZEN en LEZEN.
In de namiddag sprak Jan over: De zeven kruiswoorden van Jezus. Hij gebruikte daarvoor de tekst van zijn echtgenote Iny Driessen.
Jezus is de Messias en toch wordt Hij gekruisigd: welke God laat dit toe?
Hoe kunnen wij God verzoenen met het lijden? Er werd verwezen naar het boek Job; Job wordt vaak gezien als de voorafbeelding van de lijdende Christus.Het stilzwijgen van God is voor Job ondraaglijk. Maar zwijgt God wel echt? God spreekt immers door onze medemensen, door onze vrienden, in onszelf… De vraag is alleen: “Hoe herkennen wij dat? Vanwaar die onmacht om Hem te ervaren?” God moet je voelen met al je zintuigen.
Hoe kan je bidden als je het gevoel hebt dat God je verlaten heeft? En toch is Jezus aan het kruis één en al gebed. Hij is geen held – Hij weent – Hij roept het uit…
God wil als een Vader het lijden van het kind dragen.
Aan het kruis vergeeft Jezus, geeft hoop, geeft mensen aan elkaar, geeft zichzelf.
God vraagt: “Waar ben je?” Jezus antwoordt: “Heer, hier ben ik.”
Op dat moment ontmoet God zijn mensen alsof daar de hemel opengebroken wordt.
Vader vergeef het hen. Het gaat hier ook over ons, over de mensheid van alle tijden. Jezus kijkt naar de Hemel en naar de aarde. Vergeven is vergeving vragen aan God zoals Jezus dat deed. Ook bij grote onrechtvaardigheid moet vergeving gevraagd worden voor de dader.
God houdt ons vast ook als we zondig zijn.Wij mogen ons hart niet verharden; mogen ons keren tegen daden niet tegen de mens.
Vandaag zul jij nog met mij in het paradijs zijn. God kan meer vergeven dan dat wij kunnen zondigen.
Vrouw, ziedaar uw zoon. Zij die Hem gebaard heeft, wordt hier herboren als moeder van ons allen. Vertrouwen wij ons aan haar toe? Ook wij moeten ribmensen zijn voor elkaar: ribben beschermen hart en longen – wij moeten elkaar beschermen; vader of moeder zijn voor elkaar,broer of zus kortom: samen Kerk worden.
Ik heb dorst. Jezus die het levende water is voor mensen, roept nu zelf: ik heb dorst. Dorst naar lichaam maar ook naar Geest; dorst naar Zijn Vader, naar God. Deze dorst wordt basis van ons geloof. Christus = onze broeder.
Mijn God, mijn God, waarom heb jij mij verlaten? Op het ogenblik van Zijn sterven zoekt Hij troost en steun. Verlatenheid maakt zich van Hem meester. Hij wordt bespot, vernietigd.
Ook God lijdt. Je lijdt immers het meest door het lijden van wie je het meest liefhebt. God wil het lijden niet. Jezus heeft de wereld niet gered door Zijn lijden maar door de liefde waarmee Hij het aanvaard heeft. Wij kunnen alle lijden aan God toevertrouwen – wij kunnen midden tussen vreugde en pijn liefde worden en zo gestalte geven aan de liefde van God.
Vader, in Uw handen beveel ik mijn Geest. Vertrouwen na het uiterste lijden – Jezus geeft Zijn geest van leven omdat de Geest de wereld zou kunnen vullen – het Rijk Gods kan een aanvang nemen. God geeft leven over de dood heen.
Het is volbracht. Opdat wij zouden geloven: “Waarlijk deze man is de Zoon van God.” De woorden: “Het is volbracht”: ronden een biddend leven af. Ook het onze.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.