02 feb Het Echternach-experiment anno 2006
In 2006 nam een delegatie van KOOG voor het eerst niet alleen deel aan de traditionele Internationale Militaire Bedevaart, maar ook aan de historische Echternach-processie. Leo Snijders schreef daarover een kort verslag.
3/2006
De KOOG-leiding had enkele jaren geleden al voorgesteld aan de pastorale raad, om van ons bisdom uit en als militairen, eens deel te nemen aan een internationale “spirituele” pelgrimstocht… Uiteindelijk organiseerden we zelf de mogelijkheid, om voor een gering bedrag en zonder verlof te moeten nemen 2 dagen naar Echternach te trekken. Dank zij de inspanningen van onze nieuwe Opperaalmoezenier Johan Van Den Eeckhout kwam er wederzijds contact met de Opperaalmoezenier Nicolas Wenner uit Luxemburg, waardoor alles op een fijne wijze voorbereid werd.
Onze Proost Annie en haar man Paul hadden gelukkig al jaren deze speciale processie ervaring bestudeerd en ze kenden de streek als hun broekzak. Beiden zorgden voor de contacten ter plaatse om stevig te wandelen en lekker te eten. Het werd een bijblijvend gebeuren – door allen volmondig beaamd – om de komende jaren absoluut te herhalen.
Waarover gaat het gebeuren van deze bedevaart?
Op de dinsdag na Pinksteren kan je ieder jaar in het Luxemburgse stadje Echternach, één van de merkwaardigste godsdienstige evenementen van Europa meemaken: de springprocessie. Deze is ontstaan in de Middeleeuwen, toen bedevaartgangers bij het graf van Willibrordus de gelofte aflegden, om jaarlijks een processie te houden. En dan geen gewone, maar een springprocessie. De deelnemers aan deze processie zijn met elkaar verbonden door witte zakdoeken en zijn eenvoudig gekleed in zwart en wit. Ze springen zo de hele ochtend en een deel van de middag door de stad rond de abdij, begeleid door muziek. Deze eigenaardige dans heeft waarschijnlijk te maken met het feit, dat aan Willibrordus om hulp wordt gevraagd tegen de vallende ziekte en ook tegen zenuwziekten in het algemeen. Het zijn nog steeds bestaande kwalen, vandaag worden ze niet alleen veroorzaakt door erfelijkheid maar ook door de problemen van een moderne, stresserende en op prestatie gerichte samenleving.
Het springend ritme doet denken aan de Sint Vitusdans, die via ritme en beweging mensen een goed gevoel geven van samenhorigheid en verbondenheid.
Wijzelf willen daarom deze bedevaart opdragen: om een betere moraal binnen de Kazernemuren af te smeken – waardoor ook de geestelijke ingesteldheid en de zielsverbondenheid onder militairen en burgers terug wat bevorderd wordt.
De internationale springprocessie kende dit jaar, mede door het mooie weer, een bijzonder succes. Ruim drieënveertig groepen van ongeveer honderd mannen en vrouwen, een twintigtal fanfares en duizenden toeschouwers volgden het gebeuren rond de verering van Sint Willibrordus, ook wel de Heilige met Europese dimensie of de apostel van de Benelux genoemd. Tijdens de processie verbinden de pelgrims elkaar met witte zakdoeken en dansen hetzelfde ritme – de zichtbare samenhorigheid wordt daardoor sterk benadrukt en voor hen die deelnemen ook goed aangevoeld. De urenlange processie eindigt in de prachtige Abdijkerk waar de Heilige Willibrordus begraven ligt. Onder de zegen van de Kloosterabt wandelen alle bedevaarders voorbij zijn graf en dopen hun handen in de bron die de eenheid onder Christenen uitdraagt analoog met het leven van deze Missionerende heilige uit lang vervlogen tijden. Het voorbeeld van Sint Willibrordus kan niet alleen Pax Christi maar ook onze Europese vredesmilitairen inspireren om op hun vele buitenlandse zendingen “met aandacht voor vrede” ons Christelijk geloof en democratie te promoten. De twaalf Vlaamse KOOG-apostelen die mee waren hebben zich niet laten opmerken. Behalve in de Kazerne van Diekirch stelde men enkele vragen over onze rare soort.
De Belgisch-Luxemburgse communicatie schijnt nog niet zo goed te werken maar… we werden door de plaatselijk militairen wel gastvrij ontvangen en kregen twee mooie acht persoonskamers toegewezen, apart dus voor mannen en vrouwen. De dames – partners in ons gezelschap hebben bijzonder rustig geslapen, mede omdat alle ronkende mannen samen lagen. Wat wil je na een prachtige wandeling door ‘Klein Zwitserland’ en een bijzonder lekkere maaltijd te Berdorf bij de familie Defive… Het was wel appel aan bed om 7 uur, want om 9 uur werden we in Echternach verwacht bij de vorming van de ‘Einzelpilgers’ en de ceremonies bij de aanvang van de processie. Annie, Bernard en Leo waagden zich aan het spring-gedeelte, de anderen maakten mooie opnamen of genoten van het schouwspel.
Om 13u stond onze vertrouwde bus van ‘Metropole’ met Danny achter het stuur ons op te wachten om naar Duitsland te rijden. In Minden, aan de boorden van de Sauer, stond immers de tafel voor ons gedekt en zorgde een fijne familiekeuken voor geurige gerechten. Met een hartelijke ‘dank je wel’ en een ‘Auf wiedersehen’ aan Annie en Paul, werd de terugreis omstreeks 16 uur aangevat.
Graag wil ik alle deelnemers bedanken voor hun fijne gezelschap en deelname. We hopen volgend jaar een vervolg aan dit piloot project te realiseren, met hopelijk meer deelnemers en even goede weersomstandigheden, want die hadden we dit jaar, na vele maanden van aanhoudende kou en regen wel verdiend!
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.