Christenen in verdrukking?

Christenen in verdrukking?

Een persoonlijke overweging bij de vraag of de christenen van vandaag in de verdrukking zijn.

 

Snijders Leo

4/2003

Volgens sommige theologen is er de laatste jaren een hetze aan de gang tegen alles wat maar enigszins katholiek is. Ze hebben er zelfs een nieuw woord voor bedacht namelijk Katholitis! Het is de laatste jaren ‘in’ om de kerk en zeker op de nu oud geworden paus te bekritiseren. Men doet dat in grove bewoordingen en beelden zoals bv. een close-up van de paus die kwijlt en zijn mond afveegt met zijn zakdoek. Verhalen over het ‘niet meer kunnen’ van de paus zijn schering en inslag. De vraag rijst of het nog eerlijk is dat men opnieuw en opnieuw eenzijdig met negatieve aspecten over het kerkgebeuren geconfronteerd wordt. Zijn we dan zo slecht bezig, vraag ik me af.
Het meeste verenigingsleven in Vlaanderen is toch het christelijke? De meeste verenigingen met aandacht voor armen, zieken, kinderen, opvoeding, gezin en solidariteit hebben toch een evangelische achtergrond? De meeste belangenverenigingen die mensen moreel ondersteunen komen toch uit christelijke hoek? Ik denk maar gewoon aan de Aalmoezeniersdienst en de padre, je parochie en haar pastoraal team, Chiro, scouts, KAJ, KWB, KAV, KOOG, JoB … Het zijn alle stimulansen om het in deze geïndividualiseerde wereld voor de mens iets gemoedelijker te maken.
Een feit is dat de joods-christelijke waarden zitten ingebed in onze Westerse cultuur. Wel, die waarden wil men blijkbaar verloochenen of wegmoffelen. Het is precies vanuit dit rijke menselijke verleden van de kerk dat men over de eeuwen heen een samenleving heeft opgebouwd waar het tot nu toe aangenaam was te vertoeven. Nu weliswaar in meer luxe en met veel meer verworven mantelzorg, maar toch nog steeds met de blijvende aandacht voor de medemens. Een medemens echter die, nu meer dan vroeger, allergisch is voor een ‘neen’.
En dat doet de Kerk helaas wat veel in de ogen van mensen. De kerk zegt té dikwijls ‘neen’! Neen tegen abortus, neen tegen euthanasie, neen tegen ongehuwd samenwonen, neen tegen echtscheidingen, neen tegen andere geaardheden, neen tegen oorlog, neen tegen geldverkwisting, neen tegen economische projecten die de mens nog meer tot slaaf maken van onze consumptiemaatschappij…
We leven in een tijd dat blijkbaar alles moet kunnen. Het moet kunnen dat pubers al op 16 alleen gaan wonen op kosten van de gemeenschap! Het moet kunnen dat iemand die ziek is of het leven beu is een beroep kan doen op een geneesheer die zijn leven zonder gewetensproblemen kan beëindigen! Het moet kunnen dat de stoffelijke resten van een overledene thuis bewaard worden in plaats van op een begraafplaats waar iedereen de kans heeft het een groet te brengen.
Momenteel wordt binnen de Europese politieke wereld aan een Europese grondwet gewerkt. Deze constitutie mag zeker niet voorbijgaan aan de achtergronden en de geschiedenis van ons continent. De joods-christelijke waarden hebben al die eeuwen onze samenleving gebracht tot wat ze nu geworden is. Een maatschappij met veel plichten, maar ook met zeer veel rechten. Rechten die in andere werelddelen nog vaak met de voeten worden getreden of onbestaande zijn. Vandaar onze christelijke verzuchting om deze waarden te blijven uitdragen over de hele wereld, vooral daar waar honger is naar stabiliteit en de geborgenheid van het individu binnen de samenleving waarin het leeft.
We spreken hier over een boodschap die Jezus van Nazareth 2000 jaar geleden heeft uitgedragen. Een boodschap die waarschijnlijk nooit zal eindigen zolang er christenen zijn! En geloof me, er zijn er nog veel, er zijn nog zeer veel christenen die nog geloven in een toekomst met de kerk als leidraad.
Ook in talloze legers wordt deze boodschap meegedragen. De zielenzorg van onze militairen is er toevertrouwd aan aalmoezeniers of lekenhelpers. Zij leveren er een waardevol pakket van religieuze en morele bijstand die mensen nodig hebben om op hun beurt hun opdracht als militair mogelijk of draaglijk te maken. Bovendien behoort geestelijke bijstand zelfs tot de topprioriteiten willen we tussen de oorlogvoerende mensengroepen enigszins aan vredesopbouw kunnen doen. Alle mensen zoeken immers bij gewetensproblemen de steun van een raadgever. Bij humanisten is dat een moreel consulent…, bij christenen is dat al sinds mensenheugenis een padre. Zelfs bij de oud-communistische legers waar padre’s taboe waren tot voor enkele jaren, wordt thans een inhaalbeweging gedaan om hen binnen dat legermidden een belangrijke plaats te geven.
Misschien vergis ik me, maar de laatste jaren had ik de indruk dat bij ons in dat kleine België en vooral vanuit de politieke wereld, de werking van de aalmoezeniers naar de catacomben werd verwezen. Niettemin moeten mensen in uniform de bijstand kunnen krijgen waar ze recht op hebben! Militairen worden tijdens hun opdrachten en vredestichtende missies immers nog al te vaak geconfronteerd met gewetensproblemen. Hier hebben de aalmoezeniers een rol te spelen. Laat dus op hun beurt de padre’s en de andere zielenzorgers hun diensten beschikbaar stellen. Kortom, laat alstublieft een christensoldaat ook die christenmens zijn zoals de God van alle leven hem gedroomd heeft. Precies de goddelijke gedrevenheid van christenen doet mensen met verwondering toekijken maar… het steekt ook veel mensen de ogen uit! Dat mag ons echter niet ontmoedigen om door te gaan.

Geen reactie's

Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.