Zondag 18 mei 2025: 5de paaszondag

15 mei Zondag 18 mei 2025: 5de paaszondag

Johannes 13, 31-33a. 34-35: Jezus vraagt ons om elkaar lief te hebben zoals Hij ons liefheeft

                                             Een nieuw gebod: elkaar liefhebben

Voor wie gelooft neemt Jezus een unieke plaats in in onze geschiedenis. In Hem vindt het mens-zijn zijn mooiste verwerkelijking. Hij toont met zijn leven wat in Gods ogen het belangrijkste is: liefhebben zonder enige beperking. Door zich hieraan te geven, tot op het kruis, beantwoordt Hij niet alleen aan wat de Vader van Hem verwacht, maar stelt Hij ook zijn bedoeling met de mens in het volle daglicht. Hij onderschrijft dit grootste project met heel Zijn Wezen en heeft er alles voor over opdat het zou slagen. Zo komt het, schrijft Johannes, “dat God in Hem verheerlijkt is” (v.31). Zo komt het dat in Jezus zowel God als de mens het sterkst aan hun trekken komen. Beiden maakt Hij groot, beiden heeft Hij mateloos lief. 

De verschijningsverhalen die wij in de voorbije weken beluisterden, toonden ons ontdane leerlingen die vanuit de ontmoeting met de Verrezene, hun vroeger enthousiasme terugwonnen. Hun persoonlijke verbondenheid met Jezus haalde het op hun ontgoochelingen en verdriet. Zij mochten Hem ervaren in hun midden. Hij werd hun Vriend en bracht hen alles in herinnering wat Hij gezegd en gedaan had. Toch is het geen blijvende situatie. Met Hemel vaart neemt Jezus van hen afscheid om van bij de Vader zijn liefdeswerk verder te zetten. De leegte die hierdoor dreigt te ontstaan, vult Hij echter zelf op met woorden van troost, bemoediging en nabijheid. Het evangelie van vandaag brengt ons terug naar Jezus’ laatste samenzijn met zijn leerlingen. Het verraad van Judas is gebeurd. De kruisiging liggen vlakbij. Misschien verwondert je dit, omdat wij reeds volop in de paastijd zijn. De vreugde van de verrijzenis heeft de pijn van Golgota al wat doen vergeten. Voor Johannes zijn echter beide gebeurtenissen uit Jezus’ leven niet van elkaar te scheiden. Dood en verrijzenis horen samen als twee facetten van éénzelfde werkelijkheid. Zijn vernederd levenseinde is tegelijkertijd zijn verheerlijking die Hem brengt  naar zijn hoogste bestemming. De woorden uit de afscheidsrede horen dus evengoed thuis in deze weken na Pasen. In de plaats van de Meester die spreekt tot zijn bange leerlingen, is het nu de verrezen Heer die zich, over de grenzen van tijd en ruimte heen, richt tot allen die in Hem geloven.

Heel duidelijk is er sprake van een ‘nieuw gebod’. De reden hiervoor ligt niet bij de mens of bij de veranderde levenssituaties. De nieuwheid komt van Jezus zelf. De manier waarop Hij de liefde beleefd heeft in haar rijkdom, in al haar kwetsbaarheid, is zo uniek, dat Hij de maatstaf is voor elk menselijk liefhebben. Zijn voorbeeld is de horizon van ons beminnen, waartoe wij uitgenodigd zijn.

Padre Nikolaas Devynck o.s.b., ere-aalmoezenier

monnik van Sint-Andriesabdij-Zevenkerken

Johannes 13, 31-33a. 34-35:

        Ik ga heen
In die tijd ze zei Jezus tot zijn leerlingen: ‘Nu wordt de Mensenzoon verheerlijkt, en in Hem wordt God verheerlijkt. En als God wordt verheerlijkt in Hem, verheerlijkt God ook Hem bij zichzelf; ja, nu gaat Hij Hem verheerlijken. Kinderen, nog maar kort zal Ik bij jullie zijn.
Ik geef jullie een nieuw gebod: dat je elkaar liefhebt. Met de liefde die Ik jullie heb toegedragen, moeten jullie ook elkaar liefhebben. Daaraan zal iedereen kunnen zien dat jullie leerlingen van Mij zijn: als jullie onder elkaar de liefde bewaren.’

Copyright: afbeelding: DailyVerses.net