13 mei Zondag 15 mei: vijfde paaszondag
Een nieuw gebod: elkaar liefhebben
Joh 13, 31-33a.34-35
Voor wie gelooft, neemt Jezus een unieke plaats in in onze geschiedenis. In Hem vindt het mens-zijn zijn mooiste verwerkelijking. Hij toont met zijn leven wat in Gods ogen het belangrijkste is: liefhebben zonder enige beperking. Door zich hieraan te geven, tot op het kruis, beantwoordt Hij niet alleen aan wat de Vader van Hem verwacht, maar stelt Hij ook zijn bedoeling met de mens in het volle daglicht. Hij onderschrijft dit grootse project met heel zijn wezen en heeft er alles voor over opdat het zou slagen. Zo komt het, schrijft Johannes: “dat God in Hem verheerlijkt is ” (v.31). Zo komt het dat in Jezus, zowel God als mens het sterkst aan hun trekken komen. Beiden maakt Hij groot, beiden heeft Hij mateloos lief.
De verschijningsverhalen die wij in de voorbije weken beluisterden, toonden ons ontdane leerlingen die vanuit de ontmoeting met de Verrezene, hun vroeger enthousiasme terugwonnen. Hun persoonlijke verbondenheid met Jezus haalde het op hun ontgoochelingen en verdriet. Zij mochten Hem ervaren in hun midden. Hij werd hun Vriend en bracht hen alles in herinnering wat Hij gezegd en gedaan had. Toch is het geen blijvende situatie. Met Hemelvaart neemt Jezus van hen afscheid om van bij de Vader zijn liefdeswerk verder te zetten. De leegte die hierdoor dreigt te ontstaan, vult Hij echter zelf op met woorden van troost, bemoediging en nabijheid. Het evangelie van vandaag brengt ons terug naar Jezus’ laatste samenzijn met zijn leerlingen. Het verraad van Judas is gebeurd. De gevangenneming en kruisiging liggen vlakbij. Misschien verwondert je dit, omdat wij reeds volop in de paastijd zijn. De vreugde om de verrijzenis heeft de pijn van Golgotha al wat doen vergeten. Voor Johannes zijn echter beide gebeurtenissen uit Jezus’ leven niet van elkaar te scheiden. Dood en verrijzenis horen samen als twee facetten van éénzelfde werkelijkheid. Zijn vernederd levenseinde is tegelijkertijd zijn verheerlijking die Hem brengt naar zijn hoogste bestemming. De woorden uit de afscheidsrede horen dus evengoed thuis in deze weken na Pasen. In de plaats van de Meester die spreekt tot zijn bange leerlingen, is het nu de verrezen Heer die zich, over de grenzen van tijd en ruimte heen, richt tot allen die in Hem geloven.
Heel duidelijk is er sprake van een ‘nieuw’ gebod. De reden hiervoor ligt niet bij de mens of bij de veranderde levenssituaties. De nieuwheid komt van Jezus zelf. De manier waarop Hij de liefde beleefd heeft in al haar rijkdom, in al haar kwetsbaarheid, is zo uniek, dat Hij de maatstaf is voor elk menselijk liefhebben. Zijn voorbeeld is de horizon van ons beminnen, waartoe wij uitgenodigd zijn.
Padre Nikolaas Devynck o.s.b. Infrastructuur Antenne Noord Sint-Kruis - Brugge
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.