Verslag AMI – Bratislava, Slovakije, 2004

02 feb Verslag AMI – Bratislava, Slovakije, 2004

Verslag van de AMI-conferentie van september 2004 rond het thema ‘militaire families’.

Devriese Mia

4/2004

Een jaar na onze conferentie in Slovenië zijn we dan terug op weg gegaan. Na een korte vlucht van Brussel naar Bratislava, zijn Aalmoezenier Wim Smit voor Echo (Off) en en ik als bestuurslid van Job ,maandag morgen vertrokken. Jammer genoeg moesten we in het in laatste instantie zonder Adjt Guido Van Meerbeek Koog (Ooff) stellen. Na een trip van 1u.30 stonden we te wachten op ons vervoer naar het hotel.
Echt gehaast zijn de mensen in Slovakije blijkbaar niet, maar na een korte helse rit, komen we dan uiteindelijk toch op onze bestemming aan. Het hotel is nog uit de tijd van het communistisch regime. Een gerenoveerd en goed onderhouden hotel dat over alle infrastructuur beschikt om een conferentie vlekkenloos te laten verlopen. Tegen de avond waren de meeste delegaties aangekomen,en hadden we de kans om met de mensen van vorig jaar en de nieuwe deelnemers contact te leggen.
Dinsdagmorgen zijn we dan écht van start gegaan. Dit jaar waren Slovenië, Litouwen, Spanje, Duitsland, Oostenrijk, Kenia, Nigeria, Oekraïne, Tsjechië, Nederland, Portugal, Zwitserland, Engeland, het Vaticaan en wij – België – van de partij. Bosnië-Herzegovina, Colombia, Hongarije, Kroatië waren verontschuldigd.
Na het welkomstwoorden van hoofdaalmoezenier Marco Trocan van Slowakije en de voorzitter van AMI, werd de vooropgestelde agenda aangevat:
– De soldaten en de familie vandaag
– Situatie en problemen
– De uitdaging van pastorale in het leger
1)Politieke en sociale situatie en uitdagen
2)Militaire verwikkeling
3)uitdagingen voor religie,diensten als pastorale medewerkers

Iedere delegatie kreegt de kans om een uiteenzetting te geven over de verschillende werkgroepen en mogelijkheden die er in het land van afkomst zijn voor de militairen.
Op woensdag was er een uit een zitting over sociale en politieke verwikkelingen in verband met het thema ‘militairen en familie’ door Christa Reichard, CDU-lid in het Duits parlement sinds 1994.
In Duitsland zijn kerk en politiek nauwer met elkaar verweven en worden de problemen van militairen en families meer opgevolgd, vooral sinds de eenwording van Oost- en West-Duitsland.
Door de grote afstanden zijn er heel veel militairen en hun families doorheen de week gescheiden, en enkel in de weekends samen. Dat brengt de nodige problemen met zich mee, de kinderen op school, sociale contacten en ook de buitenlands opdrachten zorgen zoals overal voor zware beproevingen op het familiale leven (zo vervreemden kleine kinderen van de ouder die weg is).
Donderdag zijn we in de voormiddag op bezoek gegaan bij de Slovaakse Generale staf, waar we een lezing kregen van verschillende personen over de taken die ze op het moment uitvoeren. Zoals overal in Europa zijn er daar ook hervormingen, en zijn ze ook bezig met de omschakeling naar een beroepsleger. Ook hebben ze mensen op humanitaire zendingen, die een stuk langer duren dan bij ons: 12 ,18 of 21 maanden. Er wordt tijdens de zendingen rekening gehouden met de familiale omstandigheden, en er wordt voorzien in een zo groot mogelijke psychologische begeleiding, zowel vóór, tijdens als na een opdracht.
Na een standing lunch staat een bezoek aan de burcht in Bratislava op het programma. We worden er begroet door de voorzitter van het Slovaakse parlement, waarna we een rondleiding krijgen doorheen het prachtige gebouw. Vervolgens rijden we naar Levoca waar we de basiliek bezoeken. Het is één van de grootste bedevaartplaatsen in Slovakije. Helaas is het verschrikkelijk slecht weer, waardoor het een weinig ideale dag is om van het landschap te genieten. De dorpen waar we doorrijden hebben nog een echt communistisch karakter. Van daaruit rijden we naar een dorp aan de grens met Tsjechië waar we ontvangen worden door de burgermeester en zijn schepenen, en waar we een traditionele maaltijd aangeboden krijgen met veel streekgerechten en drank. Na een rit van twee uur komen we laat terug aan in het hotel.
De volgende dag beginnen we een uur later dan gepland aan het programma, en gaan we verder met de conferentie met een lezing van Generaal o.r. Karl Majcen van Oostenrijk over de kansen voor een Europees leger. Aansluitend is er een lezing van Msg. Walter Theis, die het heeft over de religieuze verwikkelingen bij interventies door een Europees leger.
Na die stevige boterham, zijn we in verschillende taal- en werkgroepen begonnen om een gezamenlijk besluit te formuleren rond het eigenlijke thema van de conferentie. Ook het grootste gedeelte van de zaterdagvoormiddag gaat daaraan op, maar na de middag komen we weer samen en werken we in het forum aan een algemeen besluit.
Wat daarna nog op het programma staat, richt zich op het volgende werkjaar. Litouwen stelt zich kandidaat om volgend jaar gastland te zijn, wat met een grote meerderheid aan stemmen wordt aanvaard en op een enthousiast applaus wordt onthaald.
’s Avonds hadden we nog een eucharistieviering in de basiliek te Bratislava, die werd voorgegaan door de kardinaal en de bisschoppen, met daarna het afscheidsdiner.
Zondagmorgen zijn we in alle vroegte vertokken richting Brussel, waar we tegen de middag arriveerden.
Het was weer een vermoeiende week die echt snel voorbij is gegaan. Een week gekenmert door interessante gesprekken, uiteenlopende meningen en soms scherpe tegenstellingen, maar vooral een week waar collegialiteit en vriendschappelijkheid opnieuw troef waren.
Het gastland heeft op een geslaagde manier het onderste uit de kan gehaald om ons een onvergetelijke indruk te geven van hun land dat terecht een nieuw lid van onze Europese gemeenschap is geworden.