Krijgssporten en spiritualiteit. Terugblik op een KOOG-vormingsdag

Krijgssporten en spiritualiteit. Terugblik op een KOOG-vormingsdag

De KOOG’ers trokken voor een vormingsdag naar Duisburg waar ze onderricht kregen in de Oosterse gevechtssporten. Ze leerden er ook op welke wijze de spiritualiteit aan de grondslag ligt van deze sporten.

 

Walscharts Annie

3/2005

Als godsdienstleerkracht kwam ik enkele jaren geleden reeds in contact met het onderwerp: spiritualiteit en Oosterse sporten. Van een Antwerps sportcentrum ontving ik toen gegevens over Ju-Jitsu.
Op de vraag: “Wat is dit?” werd er geschreven: “Een verdedigingsdiscipline die een persoon in staat stelt zichzelf en anderen te verdedigen tegen zowel gewapende als ongewapende aanvallers.”
De nadruk werd echter ook, en misschien wel vooral, gelegd op het mentale aspect.
Zo las ik over:
– het belang van fair-play, verantwoordelijkheid en wijsheid
– de nadruk die ligt op beheersing, bezinning en het loskomen van het aardse
– de eenheid met de natuur
– kennis van jezelf. Jezelf en de wereld doorgronden
– de weg van de geest die de weg van de vrede is en niet die van de oorlog. De kunst van de vrede die de moeilijkste is omdat je moet winnen zonder te vechten
– winnen en verliezen: winnen is soms verliezen en verliezen winnen. Soms is winnen de andere laten winnen zoals een vader die zijn zoon liet winnen in het schaakspel om zo zijn zoon verder te motiveren in het onder de knie krijgen van het schaakspel
– uiteindelijk gaat het in deze (gevechts)sporten wel degelijk over zachter worden – al lijkt dat voor ons, toeschouwers, vaak anders. Paradoxaal genoeg is zachter worden soms ook hard zijn voor iemand: denk maar aan de verpleging.

Heel wat van deze punten vond ik ook terug in ons christelijke geloof. Ook Jezus sprak over wijsheid, bezinning… Ook Hij leek te verliezen maar won. Ook zijn taal klonk vaak hard maar steeds als waarschuwing niet als straf of iets wat ons toegewenst werd: “Kies niet voor het kwade met tandengeknars en gehuil als gevolg maar voor het goede: de weg naar helderheid en gezang.”

Met dit als bagage begon onze dag in Duisburg. En het lijstje met te onthouden interessante puntjes werd aangevuld :
– Het competitief beoefenen van deze sporten neemt iets van de geest weg door de drang naar overwinning.
– Het is steeds de bedoeling een conflict te vermijden. Een vermeden gevecht (op straat b.v.) is een gewonnen gevecht. Geen geweld op geweld dus; lichaamstaal en overtuigingskracht spelen hier een gote rol.
– Niet het zwaard van het ‘leven nemen’ hanteren maar het zwaard van het ‘leven geven’.
– En over het Boeddhisme: er zijn verschillende strekkingen
– Het Boeddhisme kent geen aanbidding van een god. Wel rituelen om de goden gunstig te stellen.
– Macht is – net zoals drugs – een beneveling van de geest en via de sport wordt er geprobeerd hiervan af te stappen.
– Men is steeds op zoek naar harmonie tussen lichaam en ziel naar energie en liefde en dit o.a. door meditatie in b.v. beweging en visualisatie; zoals in Haïkido.
– Men kent het doopsel en zuiveringsrituelen voor ’s morgens, voor een werk, voor een bijeenkomst… Dit deed mij denken aan ons gebed: bij het begin en einde van de dag, bij de maaltijd, bij een belangrijk werk, in bekoring…
– Er bestaat zoiets als een werkmansboeddhisme: hierbij zoekt de mens naar een combinatie van een beroepsleven uitoefenen en leven in een bepaalde maatschappij enerzijds en op het juiste pad blijven anderzijds. Als voorbeeld gaf men ons slachten en vissen: doden om te doden mag niet maar daar waar mensen in leven gehouden moeten worden, wordt het toegelaten.
– Niet alle boeddhisten zijn noodzakelijk vegetariërs dus, wel gaan zij met respect om met elk leven ook dat van de dieren.
– Doel blijft ten allen tijde: leven geven en niet leven nemen.
– Dit alles is gebaseerd op het principe van de juiste maat, de juiste afweging. Bij ons wordt dit in de Bijbel de ‘tzedek‘ genoemd, vertaald als rechtvaardigheid.
– Men zoekt naar het juiste spreken, het juiste begrip, de juiste inspanning, het juiste denken, het juiste handelen, de juiste aandacht/betrokkenheid, de juiste concentratie, het juiste levensonderhoud.

Het werd ons duidelijk dat er heel veel raakpunten zijn met andere ideologieën op zoek naar spiritualiteit en harmonie, op zoek naar de zin van het leven. Het is niet iets van af en toe, niet iets van een paar geloofspunten maar een echte levenswijze die ons ertoe aanzet te denken, bezinnen, mediteren… voor we iets ondernemen.

Geen reactie's

Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.