Eens lekker gek doen, om niet gek te worden… ‘Vakantiefoto’s’ van jongeren

02 feb Eens lekker gek doen, om niet gek te worden… ‘Vakantiefoto’s’ van jongeren

Een gesprek met jongeren uit de Koninklijke Technische School te saffraanberg rond het thema ‘vakantie (nemen)’.

Ausloos Peter

2/2004

Heb jij het tijdens je vakantie ook zo ontzettend druk? ‘Moet’ je ook hier naartoe en daar naartoe? Zoek je het paradijs van rust en ontspanning ook zo ver weg? Ben je misschien heel ver geweest, zonder iets gezien te hebben, en zonder echte ‘rust’ gevonden te hebben…. Vakantie: een verre ‘vlucht’ (misschien ook letterlijk) van verveling? Als dit zo zou zijn, dan vrees ik dat je een beetje een ‘loser’ bent.

Of kan het ook anders?
Energie en ‘inpiratie’ opladen om er weer tegenaan te gaan.
Vakantie: gewoonweg mooie dagen maken voor jezelf, en voor de mensen om je heen. Vakantie: een unieke kans om ‘dieper’ te zien naar de mensen en de wereld om je heen.

Wij vroegen aan onze jongeren: beschrijf eens, in enkele lijnen, een toffe, speciale, misschien ontroerende vakantiebelevenis, die je is bijgebleven. Met andere woorden, maak eens, met pen en papier, een leuke ‘vakantiefoto’.
Ziehier hùn ontwikkelde ‘vakantiepositieven’…

“Twee jaar geleden zijn we met de klas op reis geweest naar een berggebied in Italië. Er waren ook verscheidene leraars mee. Op school sprak men niets dan kwaad over de leraars. In Italië heb ik ondervonden dat onze leraars heel toffe mensen zijn. Ook tof was de geest in de groep: iedereen hielp iedereen.”

“Toen ik, vorig jaar in juli, op een avond thuis kwam, zei mijn moeder dat er iemand voor mij gebeld had. Het was een zekere C. Hij zou wat later terugbellen. Dat deed hij ook. C. is iemand die ik wel twee jaar niet meer gezien had. Ik kende hem eigenlijk ook niet echt goed. Hij vroeg of ik, samen met nog wat vrienden en vriendinnen de dag nadien mee naar Antwerpen wou gaan. Ik vond dit een tof idee en ging dus mee. Later zijn we nog vele keren met dat groepje ergens naartoe gegaan. En nu nog steeds trouwens. Sindsdien heb ik een hoop vrienden en vriendinnen bij. Sinds een tijdje zelfs een zeer goede vriendin (je weet wel, hé!). Ik vond het zeer tof dat die jongen na twee jaar nog eens aan mij gedacht had en me nog eens gecontacteerd had.”

“Ik zit in de chiro, momenteel als leider van de rakkers. Zoals gewoonlijk gaan we elk jaar op kamp. Ik kan gerust zeggen dat de groep rakkers (11-12 jaar) geen gemakkelijke jongens zijn en dat de ene de andere voortdurend pest. Tijdens ons laatste kamp was er een jongen in de groep waarvan de moeder zwaar ziek was. De jongen ging mee om zijn gedachten te verzetten. Op school ging het ook niet goed; hij was totaal ongelukkig. Ik heb mij zoveel mogelijk met hem bezig gehouden. Uiteraard met de rest ook. We hebben een ongelooflijk tof kamp gehad. Wat mij serieus raakte was dat hij mij riep op het einde van het kamp. Hij bedankte mij en mijn medeleider omdat hij, dankzij ons, zijn zorgen voor een tijdje had kunnen vergeten. Dat ontroerde me serieus…”

“Twee jaar geleden ben ik met vakantie geweest naar Spanje. We hadden drie weken gereserveerd. De vierde dag begon het weer eindelijk te beteren en begon de zon weer te schijnen. Ik ben naar het strand getrokken en heb mij in de zon neergelegd. Na een uur in de zon te hebben gelegen, moest ik het water in, want ik had het zo warm. Toen ik uit het water kwam, zag ik dat er iemand op mijn plaats lag. Ik dacht eerst dat het mijn broer was, maar het bleek een meisje te zijn uit het hotel dat naast het onze gelegen was. Ze had me bemerkt toen ik ging zwemmen, en ze had daar de hele tijd gelegen. De volgende vakantiedagen heb ik met dat meisje doorgebracht. Ik heb veel met haar beleefd en ik vond het een heerlijke vakantie. Ik heb achteraf nog drie maanden contact gehad, maar daarna heb ik niets meer van haar gehoord. Ik vind het spijtig dat ze geen contact meer heeft gehouden.”

“Op reis in Griekenland, ben ik gaan diepzeeduiken. In het begin was het wat wennen. Maar wanneer je je dan eindelijk op je gemak voelt, dan zie je alles wat om je heen gebeurt veel ‘dieper’. De kleuren, de dieren, de schitteringen, en de rust. Het is iets dat me altijd zal bijblijven.”

“Vorig jaar ben ik met mijn ouders naar zee geweest. Vele vrienden vonden dit belachelijk. Ten eerste ging ik weg met mijn ouders, en ten tweede ging ik naar de Belgische kust. Twee keer lachen dus. Aanvankelijk dacht ik wel dat mijn vrienden gelijk hadden. Maar toen eenmaal die vakantie voorbij was, wist ik dat ze ongelijk hadden. Zo’n vakantie is heel leerrijk. Je leert samenleven met je ouders in een andere omgeving. Mijn ouders zelf reageerden vaak heel anders in bepaalde omstandigheden. We deden dingen die we anders thuis nooit deden. Kortom, het was een hele toffe vakantie.”

“Ik ga reeds vele jaren naar Oostenrijk op vakantie. Elk jaar beklimmen we een of andere berg. Vorig jaar deden we de Elmer, de hoogste berg in die bepaalde streek. We waren al vroeg in de morgen vertrokken, zodat we rond de middag de top bereikten. Eenmaal boven hadden we een fantastisch uitzicht over al de andere bergtoppen, verschillende dorpjes en de gletsjers in de buurt. Plots zag ik hoog boven mij een roofvogel vliegen. Toen wou ik echt wel weten wat een fantastisch zicht hij daar had, zo rondzwevend, van de natuur en het leven genietend in z’n volle vlucht. Ik vond het spijtig dat we zo vlug naar beneden moesten, want we hadden nog een lange tocht voor de boeg. ’s Avonds, toen ik moe maar voldaan in mijn bedje lag, dacht ik terug aan die roofvogel, zo vrij als maar kan…”

“Als kind reeds was het mijn droom om naar Egypte te gaan. Het was ook de levensdroom van mijn moeder. Mijn vader en moeder zijn echter gescheiden. Mijn vader heeft een andere vrouw leren kennen. Hij heeft mij en die vrouw meegenomen naar Egypte, en ik denk dat dit was om mijn moeder kwaad te maken. Ik heb me in Egypte goed geamuseerd. Toch dacht ik aan mijn moeder die thuis zat. Het maakte mij droevig.”

“Twee jaar geleden, net voor de vakantie begon, kreeg ik van mijn vader een hondje. Mijn pa zei: “Ik heb iets voor je, zodat je niet meer zoveel alleen thuis zit.” Daar zat ze, zo klein. Dat was gewoon een prachtige dag. Die dag is me altijd bijgebleven, omdat ik mijn hondje graag zie. Tegen haar kan ik alles zeggen, en ik weet dat zij het nooit zal doorvertellen.”

“Wat ik hier vertel is een waar gebeurde situatie, die me nauw aan het hart ligt. Tijdens een bergwandeling begon het te regenen, te bliksemen en te hagelen. We gingen schuilen onder een rots. Een groep jongeren kwam voorbij. Ze hadden veel plezier en amuseerden zich rot, blijkbaar ondanks het noodweer. Omdat het noodweer bleef duren, keerden mijn vader en ik terug naar het dorp.
’s Anderendaags ontmoetten we in het dorp een man die ons de dag voordien de berg had zien opgaan. Hij vroeg ons of we toevallig iets van een lawine gezien hadden. Het bleek namelijk dat 13 van de 15 jongeren die we de dag tevoren gezien hadden op de berg omgekomen waren in een lawine. Dit ging als een schok door me heen, wetende dat als we met hen mee waren gegaan, we ook dood zouden zijn. Dit gebeuren stemt je tot nadenken. Waarom zij wel en wij niet? Hoe komt het dat wij zoveel geluk hadden?”

“Enkele jaren geleden ging ik met de chiro voor een week op vakantie naar de Ardennen. Het was zeer tof en we amuseerden ons goed. Overdag deden we boswandelingen, beklommen we de rotsen, gingen we kajakken, enz. ’s Avonds maakten we een groot kampvuur, en vertelden we verhalen of deden we enkele spelletjes. Alles ging vlot totdat er een paar vrienden stiekem waren weggelopen in het bos. Even verderop zagen we nog een paar chirokameraden bijeen staan. We beslopen ze en probeerden uit te zoeken wat ze aan het doen waren. We kwamen tot de conclusie dat ze met drugs aan het experimenteren waren. We zijn dan teruggekeerd, maar hebben tegen niemand iets verteld. Twee weken later ben ik dan uit de chiro gegaan omdat ik niet in contact wou komen met drugs. Is dit nog wel normaal, nl. dat men drugs gebruikt in de chiro?”

“Een drietal jaren geleden, toen we met gans het gezin (vader, moeder, mijn twee broers en ik) logeerden bij mijn grootmoeder in Spanje, ‘gebeurde’ er iets met mijn broer. Dichtbij mijn grootmoeders huis was er een basketbalveld. Daar leerde hij basket spelen. Hij werd zo gefascineerd door die sport, dat hij, na onze terugkeer, zich meteen ging inschrijven bij de basketbalploeg in ons dorp. Vlug werd hij als een van de betere spelers beschouwd. Ik vind dat ik veel van hem kan leren. Als men maar wil, kan met iets bereiken. Ik vind het geweldig zo’n toffe broer te hebben.”

“De vorige grote vakantie stond ik op het speelplein. K, onze pleinleider vroeg me of ik R., een hyperkinetisch kind wat wou begeleiden, omdat ze nogal nieuw was. De eerste uren ging het zeer moeizaam, omdat ik altijd graag zeer actief bezig ben en zij er nogal kleinzielig bijliep. Na een tweetal dagen ging het steeds beter en beter, en begonnen we ons steeds beter te amuseren. Het hele plein had zich erg geamuseerd met haar, en ze was zowat ieders vriend geworden. Alleen spijtig dat ze later niet meer kwam.”

“Vorig jaar zijn we op culturele schoolreis gegaan naar Berlijn. Dit is de beste vakantie die me ooit overkomen is. Ik heb er veel mensen echt leren kennen, die ik eerst alleen maar oppervlakkig kende. Ik heb er vele vrienden gewonnen, mensen die ik vroeger eerder als maten bekeek waarmee ik op stap ging, lol maakte en pinten mee pakte. Vriendschap is een van mijn grootste waarden, en de vakantie heeft mij bij velen ‘dicht’ gebracht. Ook heb ik daar N. leren kennen en heb beseft dat zij het meisje is waar ik de rest van mijn leven mee zal delen. Het is niet zo belangrijk om je tijdens je vakantie te ontspannen. Wel moet je op ontdekking gaan naar je medemens, ook al zou dat eerder een inspanning zijn.”

“Ik zit in de K.S.A., en ben leider van de ‘piepers’ (8-10-jarigen). Elk jaar gaan we op kamp. Vorig jaar was het mijn eerste jaar als leider. Ik vond het een machtig kamp. Ik vind het plezant die jongens en meisjes te zien ravotten in het bos. Het is leuk als je ziet dat ze zich amuseren in je spel dat je gemaakt hebt. Samen met je vrienden (leiders)en gastjes op kamp gaan: dat is echt vakantie!”

“Enkele jaren geleden ging ik op taalstage. We werden ingedeeld in groepen. Ik zat in een groepje van acht jongens en één meisje. De jongens zaten voortdurend stoer te doen om de aandacht te trekken van dat meisje, B.. Ze begonnen zelfs vulgair te doen. Je weet wel, jongens onder elkaar. Vermits ik de enige was die niet onnozel deed tegen B., vroeg ze me of ik met haar wou samenwerken (groepjes van twee personen). We moesten enkele spreekbeurten voorbereiden, zoektochten doen… We waren altijd samen, gingen samen iets drinken, vertelden honderduit over ons leven, liepen hand in hand en gaven elkaar ’s avonds een nachtzoen. Ik dacht echt dat er iets serieus aan ’t groeien was tussen ons. Op de laatste dag van de stage vroeg B. me of ik even met haar kon meekomen. Ik dacht dat ze ging vragen of we elkaar misschien nog beter zouden willen leren kennen. Maar toen ze gezegd had wat ze wou zeggen, kon ik m’n tranen amper bedwingen: “K., ik vond het heel tof samen met je. Ik zal je niet snel vergeten, maar… ik heb al een jaar lang een vriend. Het spijt me.” Ik zei dat ik het begreep, maar ze voelde dat dat niet zo was. Ze sloeg haar arm om me heen en we gingen opnieuw bij de anderen van de groep zitten. Vijf minuten later moest ze “naar het toilet”. Ze is echter gewoon naar huis gegaan. Twee weken daarna kreeg ik een brief van haar. Ze schreef dat ze me niet wou kwetsen en dat ze, om bestwil, naar huis is gegaan. Haar adres had ze er niet bijgevoegd. Ik ben haar nog altijd niet vergeten…”

“Graag blik ik terug op het festival van Werchter, een aantal jaren geleden. Toen was mijn favoriete ‘heavy metal band’, de besten van de besten, ‘the kings’ van de ‘metal’, namelijk ‘Metallica’ te gast, en dan nog wel als ‘the top of the bill’. Ik beluister en volg deze groep al sinds mijn twaalfde. Ik ben er zelfs door veranderd. Hun levensstijl, hun denken kan men weerspiegelen aan mijn leven. Toen zij optraden had ik constant kippenvel. Het was net of er vier goden voor mij op het podium stonden. Ik denk er nog geregeld aan terug. Zo ‘machtig’ was het, dat ik het nooit kan vergeten.”

“Toen ik de voorbije zomervakantie aan een van de Spaanse Costa’s mijn rubberen zwemvliezen aantrok en mijn zwembril opzette, had ik nooit gedacht dat mij het volgende zou overkomen. Wie had dit wel gedacht? Ik koos voor mezelf de ideale rotspartij uit om een duik te nemen. Toen ik even later mijn ogen opende en de luchtbelletjes hun weg naar boven hadden teruggevonden, ontlook zich voor mij een prachtig panorama. De combinatie van de ijzingwekkende stilte, het zicht, het gevoel, … deed mij iets gewaarworden wat ik nog nooit eerder ervaren had. Het is met geen pen te beschrijven: akelig en aangenaam tegelijkertijd. Het was alsof het begrip ‘tijd’ niet meer bestond. Deze ervaring heeft hooguit 20 seconden geduurd, maar heeft mij nooit meer losgelaten…”

“De eerste keer dat ik met mijn vrienden op reis ging, hebben we ons beestig goed geamuseerd. We leerden elkaar beter kennen en verstonden elkaar beter na de vakantie. We moesten zelf instaan voor alles: koken, wassen, de tent opzetten… Het was een ervaring die ik formidabel vond. We zagen in dat het niet altijd een lachertje is om voor jezelf te zorgen. Voor mij was deze reis het startpunt om meer en meer zelfstandig te worden.”

“Tijdens de voorbije vakantie ben ik nog eens bij mijn echte vader geweest. Mijn ouders zijn gescheiden, en ik leef bij mijn moeder en stiefvader. Ik had mijn vader lange tijd niet meer gezien. Mijn vader is een getuige van Jehovah. Dus dacht ik dat hij mij niet meer zou willen aanvaarden, omdat ik in het leger ben en Jehovahs getuigen tegen het leger zijn. Toch wilde hij mij ontvangen. Nu kom ik weer heel goed met mijn vader overeen en zie ik hem dikwijls.”

“Voor velen is vakantie: uitgaan en feesten totdat je niet meer kunt. Als wij op vakantie gaan is dat altijd met het gezin. De vakantie is dé periode bij uitstek om van de nestwarmte en het samenzijn te genieten. Zo’n vakantie met ons gezin doorbrengen, vind ik een ‘grote’ vakantie-ervaring.”

“Wanneer ik op reis ga naar een ‘spot’ (dit is een ‘surfstek’), dan ga ik altijd met een heleboel vrienden mee. De sfeer die er heerst tussen al die surfers is onvoorstelbaar. Iedereen probeert iedereen te helpen. Het maakt niet uit welke huidskleur je hebt, welke nationaliteit je bezit, of welke taal je spreekt. Het geeft een ongelooflijk goed gevoel wanneer een collega-surfer die je totaal niet kent, je op het water komt vragen of alles in orde is. Je ervaart dat je erbij hoort.”

“Twee jaar geleden hebben mijn broer en ik van onze nonkel een reis naar Oostenrijk cadeau gekregen: als geschenk voor onze verjaardag. Doordat mijn nonkel zelf geen kinderen heeft, was het een heel speciale reiservaring voor hem. Het was mijn tofste vakantie ooit, omdat ze aan elkaar hing van de ‘onnozelheden’ (gewoon gek doen), om ook zijn vakantie zo aangenaam mogelijk te maken.”

“De beste vakantie die ik ooit heb gehad, was een vakantie met mijn familie in een klein huisje in de Ardennen. De sfeer was enorm goed en plezant. Zelfs toen het extreem onweerde, waren we met z’n allen naar de bliksemschichten aan het kijken. Door die vakantie heb ik nu een veel betere band met mijn familie. Het was een vakantie die ik niet snel zal vergeten.”

“Toen ik in Griekenland was, was er daar iemand die ik kende van vroeger, maar waarmee ik niet overeen kwam. Door een ongelukje had ik mijn been gebroken, en moest naar de kliniek. Omwille van een of andere reden, moest ik daar twee dagen blijven. Uitgezonderd mijn ouders, was niemand mij komen bezoeken. Tot opeens die jongen daar stond, met wie ik niet kon opschieten. Sindsdien denk ik twee keer na vooraleer ik over iemand oordeel.”

Aanvullende informatie

Met onze dank aan de jongeren van de Koninklijke Technische School, Saffraanberg (Sint-Truiden).