29 jan Zondag 2 februari 2025: Opdracht van de Heer (MARIA-LICHTMIS)
Opdracht van de Heer
Mijn ogen hebben thans uw Heil aanschouwd.
Lucas 2, 22-40
Vandaag, 2 februari, vieren we het feest van de Opdracht van de Heer. Van oudsher noemen wij deze dag ook ‘Lichtmis’ of Maria Lichtmis’. Op vele plaatsen wordt bij het begin van de eucharistieviering een lichtprocessie gehouden en nemen mensen hun brandende kaars mee naar huis. Veertig dagen na Kerstmis blijven we opnieuw stilstaan bij het grote gebeuren van de Menswording dat de evangelist Johannis omschrijft als “de komst van het Licht van de wereld’ (Joh 1, 9). Misschien begrijpen we van op afstand beter waarover het gaat en hebben we onszelf, in deze tussentijd, al wat meer toegekeerd naar het Licht. Want zoals de klaarte van de morgen ons wegroept uit de slaap en ons in beweging zet, zo houdt Jezus’ aanwezigheid een voortdurend appèl in om op onze beurt ‘licht’ te zijn, overal waar wij leven en werken.
Lichtmis is allereerst een feest van de ontmoeting’. Op voorschrift van de joodse wet gaan Jozef en Maria met hun pasgeborene naar de tempel. Met een symbolische losprijs – hier twee tortelduiven – wordt het Kind vrijgekocht van Jahwe, zodat het zijn eigen weg door het leven kan gaan. Toch zal Hij de eerstgeborene van de Vader blijven, Zijn eigendom die in de plaats van zelf vrijgekocht te worden, anderen zal bevrijden. Niemand in het heiligdom beseft echter wat er gebeurt. Uiterlijk doen Jozef en Maria ook niets verschillend van andere joodse ouders. Zij zouden bovendien onopgemerkt gebleven zijn, indien niet een oude man naar hen toegekomen was, die tot ieders verrassing in vreemde woorden uitspreekt wat hij aanvoelt. Simeon behoort tot de ‘armen van Jahwe’, eenvoudige mensen die het verlangen naar de Messias in hun hart hebben gekoesterd en bewaard. Samen met Hanna is hij de verpersoonlijking van wat in Israël leeft aan verwachting naar Jahwe toe. Al te lang reeds is het uitverkoren volk weggezakt in een vreemde duisternis. Nu herkent Simeon in het Kind de langverwachte Messias. Hij neemt het in zijn armen en diep ontroerd ziet hij Gods liefde tastbaar worden in het Kind. Voor de oude man is de tijd van hopen en verwachten thans voorbij. Hij heeft gezien en begrepen. Hij heeft ontmoet en herkend. In vrede kan hij nu afscheid nemen van het leven. Het Licht is opgegaan voorgoed. Een grotere vreugde kan hij zich niet dromen. Simeons wachten en verwachten, hopen en verlangen zijn ook voor elke gelovige kostbare houdingen. Ze maken de mens gevoelig voor elk teken, hoe klein ook.
Nikolaas Devynck o.s.b.
gewezen padre van Infra Antenne Noord – Sint-Kruis
monnik van Sint-Andriesabdij-Zevenkerken
Lucas 2, 22-40:
22Toen de tijd aanbrak waarop Maria en het kind volgens de Wet van Mozes gereinigd moesten worden, brachten zijn ouders Jezus naar Jeruzalem 23om Hem aan de Heer op te dragen, volgens het voorschrift van de Wet des Heren: elke eerstgeborene van het mannelijk geslacht moet aan de Heer worden toegeheiligd, 24en om volgens de bepalingen van de Wet des Heren een offer te brengen, namelijk een koppel tortels of twee jonge duiven.
25Nu leefde er in Jeruzalem een zekere Simeon, een wetgetrouw en vroom man die Israëls vertroosting verwachtte, en de heilige Geest rustte op hem. 26Hij had een godsspraak ontvangen van de heilige Geest dat de dood hem niet zou treffen voordat hij de Gezalfde des Heren zou hebben aanschouwd., 27Door de Geest gedreven was hij naar de tempel gekomen. Toen de ouders het kind Jezus daar binnenbrachten om aan Hem het voorschrift der Wet te vervullen, 28 nam Simeon het kind in zijn armen en verkondigde Gods lof met de woorden:
29“Uw dienaar laat Gij, Heer, nu naar uw woord in vrede gaan: 30mijn ogen hebben thans uw Heil aanschouwd 31dat Gij voor alle volken hebt bereid; 32een licht dat voor de heidenen straalt, een glorie voor uw volk Israël.”
33Zijn vader en moeder stonden verbaasd over wat van Hem gezegd werd. 34Daarop sprak Simeon over hen een zegen uit en hij zei tot Maria, zijn moeder: “Zie, dit kind is bestemd tot val of opstanding van velen in Israël, tot een teken dat weersproken wordt, 35opdat de gezindheid van vele harten openbaar moge worden; en uw eigen ziel zal door een zwaard worden doorboord.”
36Er was ook een profetes, Hanna, een dochter van Fanuël, uit de stam van Aser. Zij was hoogbejaard en na haar jeugd had zij zeven jaren met haar man geleefd. 37Nu was zij een weduwe van vierentachtig jaar. Ze verbleef voortdurend in de tempel en diende God dag en nacht door vasten en gebed. 38Op dit ogenblik kwam zij naderbij, dankte God en sprak over het kind tot allen die de bevrijding van Jeruzalem verwachtten.
39Toen zij alle voorschriften van de Wet des Heren vervuld hadden keerden zij naar Galilea, naar hun stad Nazaret terug. 40Het kind groeide op en nam toe in krachten; het werd vervuld van wijsheid en de genade Gods rustte op Hem.
New Revised Standard Version Updated Edition (NRSVUE)
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.