16 aug Zondag 18 augustus 2024: 20ste zondag door het jaar

^{Van leven naar eucharistie… van eucharistie naar leven…}

                                                                                                                       ^{Joh.6, 51-58}

 ^{Maaltijd houden… een letterlijk alledaags gebeuren. Voor ons, westerlingen, is het een vanzelfsprekendheid. Of we nu thuis zijn of op het werk, alleen of met velen, regelmatig leggen we onze drukke activiteiten stil om te eten. Toch zijn geen twee maaltijden dezelfde. Elke cultuur, elk land, elk gezin, elke mens heeft zijn eigen eetgewoonten. Hoe alledaags maaltijden ook lijken, toch grijpen ze diep in het leven in, omdat ze vorm geven aan wie we zijn als mens en medemens.}

^{De evangelist Johannes laat de broodrede uitgroeien tot een echte bezinning over Jezus’ leven. Wat hij schrijft, heeft een onpeilbare diepte. Je begrijpt er wel iets van, maar de volheid ontgaat je. Soms kan je ze vermoeden, wanneer de ervaring van een liefdevolle nabijheid je even uittilt boven je eigen bestaan. Wie is die man die zo radicaal over Zichzelf durft spreken? Uit alles wat Hij doet en zegt, blijkt een sterke bewogenheid voor mensen. Hij voelt zich verbonden met zijn hemelse Vader. Hij schrikt voor niets terug, dat zijn zending ten goed kan komen. Zelfs de dood aanvaardt Hij, vrijwillig en bewust. Zo heeft Hij Zichzelf gaandeweg, helemaal losgelaten én gegeven “ten bate van het leven van de wereld (v.51b)”. ‘Loslaten’ en ‘geven’: beiden zijn in Jezus verenigd. Ligt hierin niet de kern van alle liefde? Gebeurt niet hetzelfde tussen gehuwden, bij een vader en een moeder die leven en werken voor hun kinderen? Hoe kan je het? Hoe hou je vol? Heel de broodrede heeft slecht één antwoord: richt je leven naar dat van Jezus en je zal de weg vinden. Laat je raken, stel je open, put kracht uit Wie Hij is voor jou en alle mensen en je zal de maat van je liefde steeds verruimen.}

^{Dat de weekendeucharistie veel aan waarde heeft ingeboet, kunnen we allemaal vaststellen. Toch blijft het een rijk gebeuren, dat wij slechts, in de mate dat wij het meemaken, leren begrijpen. mensen komen er samen om elkaar als gelijkgezinden te ontmoeten, maar vooral om er ‘samen’ de Heer Jezus te ontmoeten. Te midden van de drukte van het leven is het voor elkeen noodzakelijk regelmatig tot rust te komen bij de Bron van het bestaan, bij de Schepper die ons in het leven riep, bij de Zoon die ons nabij is, altijd. Eucharistie vieren vraagt dat je bewust binnentreedt in die verbondenheid.}

Nikolaas-Willy Devynck o.s.b.

^{gewezen padre bij Defensie}

^{monnik Sint-Andriesabdij-Zevenkerken}

¹Jezus zei tot de menigte: “Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald. Als iemand van dit brood eet zal hij leven in eeuwigheid. Het brood dat Ik zal geven is mijn vlees, ten bate van het leven der wereld.”

⁵²De Joden geraakten daarover met elkaar in twist en zeiden: “Hoe kan Hij ons zijn vlees te eten geven?” ⁵³Jezus sprak daarop tot hen: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, als gij het vlees van de Mensenzoon niet eet en zijn bloed niet drinkt, hebt gij het leven niet in u. ⁵⁴Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt heeft eeuwig leven en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag. ⁵⁵Want mijn vlees is echt voedsel en mijn bloed is echte drank. ⁵⁶Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt blijft in Mij en Ik in hem. ⁵⁷Zoals Ik door de Vader die leeft gezonden ben en leef door de Vader, zo zal ook hij die Mij eet leven door Mij. ⁵⁸Dit is het brood, dat uit de hemel is neergedaald. Het is niet zoals bij de vaderen die gegeten hebben en niettemin gestorven zijn: wie dit brood eet, zal in eeuwigheid leven.”