Verslag van de familietrefdag te Scherpenheuvel

Verslag van de familietrefdag te Scherpenheuvel

Verslag van de familietrefdag die door de Katholieke Aalmoezeniersdienst in juni 2002 te Scherpenheuvel werd georganiseerd.

 

Walscharts Annie

4/2002

De voorspelling op de uitnodiging werd meer dan waar gemaakt: je miste inderdaad veel als je er niet bij was.
Rond 6 uur ’s morgens – want zo vroeg moesten sommigen die zaterdag het bed uit – regende het. Cats and dogs zegt men in het Engels, u vult het zelf maar aan in uw eigen streektaal… Het beloofde er dus weer echt op z’n Belgisch aan toe te gaan.
Tenminste, zo was de toestand in Antwerpen. Eens Mortsel voorbij kreeg de zon er plots weer zin in en beloofde het een mooie dag te worden.
Na een reisje met de wagen of met het openbaar vervoer, of na een flinke wandeling vanuit Schaffen of Diest, werd er buiten gepicknickt. Toen kende iedere ouder zijn eigen kind nog. Een paar uur – en een flinke schminkbeurt – later werd dat plots niet meer zo evident, want die van Kakajo kennen hun werk. Poezen, tijgers, leeuwen…, de hele dierentuin was van de partij.
Ik kan me levendig voorstellen dat sommige volwassenen dit ook wel hadden zien zitten. Toch heb ik niemand hierover horen klagen, want al was ons programma in de Mariahal een stuk ernstiger, het heeft iedereen zeer geboeid. Kardinaal Danneels sprak ons warm toe. En gelijk had hij met de vaststelling dat het religieuze gevoel nog lang niet op sterven na dood is. Mensen gaan meer dan ooit op zoek naar het spirituele, naar eigenheid in hun gevoelsleven, met of zonder Kerk en/of kerk. We weten dat we in een moeilijke tijd leven wat gelovig-zijn betreft; in bepaalde kringen worden we doodgezwegen en tot de groep van de minderheden verwezen. Dit hoeft echter niet uitsluitend negatief te zijn. In een minderheid kan een samenhorigheid groeien, een gemeenschapsgevoel van waaruit we van ons kunnen en moeten laten horen. De geschiedenis herhaalt zich ook hier. Er zijn met andere woorden nog momenten geweest in het verleden waarop de Kerk het moeilijk had. Maar zijn we er toen ook niet telkens gesterkt uitgekomen? Gelovig ZIJN en vanuit die overtuiging LEVEN en HANDELEN: een uitdaging die de moeite waard is.
De moderne mens laat zich niet zo makkelijk iets opleggen. Vroeger werden er wetten en normen gesteld en daaraan hield men zich. Nu ontstaan wetten vaak omdat de feiten zich voordoen: iedereen doet dat, het zal dus wel goed zijn! Toch iets om over na te denken als het over ethische vragen gaat. Stof tot nadenken dus en een heleboel vragen waarop niet altijd pasklare antwoorden gegeven kunnen worden.
Na een bloemenhulde en een stiltemoment aan het monument van de gesneuvelden volgde de viering in een gevulde basiliek. Er werd samen gebeden, gezongen en gevierd. Samen wil zeggen: allen die naar deze trefdag gekomen waren, maar ook de toevallige aanwezigen, parochianen en bedevaarders.

Dank aan ieder die zich ingezet heeft om van deze dag iets te maken. Een dag die, zoals iemand het achteraf zei, in een gemoedelijke sfeer verliep met een gezond evenwicht tussen ontspanning, luisteren en samen vieren.

Geen reactie's

Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.